بایگانی برچسب ها: پیتر پری
بیوگرافی پیتر پری + عکس
پیتر پری و بقایای مذهبی روح پایان قرن«پترپری» متولد ۱۹۷۱ در لندن است هرچند اگر به حافظه تاریخی خود مراجعه کنیم هنرمند دیگری نیز با نام «پیترپری» وجود دارد. که متولد بوداپست است و البته بعدها به لندن و سپس برلین نقل مکان می‌کند؛ کنتراکتیویستی که بیشتر تحت تأثیر زیبایی‌شناسی با هاوس کار می‌کرد.
در یک پس رفتٍ بورخسی نوه او فارغ‌التحصیل کالج چلسی در سال ۲۰۰۳- که قبل از آن ۸ سال را به قول خودش در برهوت سیر کرده بود به میزان زیادی تحت تأثیر پدربزرگ است. به هرحال، دغدغه واقعیات را کنار می‌گذاریم: طراحی‌های پیتر پری جوان شاید در بردارنده انعکاسی قوی از یک مدرنیست است. اما مسیری که او آن‌ها را گسترش می‌دهد، اقیانوسی از ابهام را در خود دارد.
پری گفت گویی دوباره با فرم‌های هلالی دارد تعاملاتی که گاهی ملموس و زمانی آبستره است. فرم‌هایی که با هاشورهایی فوق‌العاده یا لکه‌هایی متراکم زیروبم پر می‌شوند. گاهی این ضربات بر روی لبه فرم سرگردان می‌شود، شبیه به پوششی از انرژی که نمی‌تواند خودش را دربر گیرد. خط مشیی که در نوعی تردید ساختاری و مفهومی شکل می‌گیرد.
در این‌جا کیفیتی شوخ نسبت به طراحی می‌توان تشخیص داد، مثل این‌که پری جایگاه خطوط راهنما را در پوششی از جلوه‌گری تعیْن می‌بخشد. اما از طرفی یک احساس اضطرار قوی فضایی تیره را در شکلی از یک موضوع مقدس سهیم می‌کند. چنان‌چه درندگی سوراخ چشم‌ها در تصویری انرژیک- در اثر «Hare» ۲۰۰۳- بر یک تصویر یک بار چاپ شده، پی‌ریخته شده است.
آن‌جا که کنتراکتیویسم پدربزرگ «پری» ظاهر می‌شود- چنان‌چه در طراحی تنک «مطالعه» ۲۰۰۴ که یک خط به صورتی اریب در فضا قوس بر می‌دارد فضا مانند شاخه لختی پر می‌شود- این‌گونه به نظر می‌رسد که جریان این کش‌وقوس مانند زوالی انتروپیک است.
خطوط زیبا که در فرم مرکزی به هم می‌رسند شبیه تار عنکبوت است. غبار اندوده مانند آن چیزی که در اثر اکتاو نیز تأثیرش به چشم می‌خورد. مثل این‌که چیزهایی از اشیاء بدوی یا بقایای مذهبی در این اشیا به نمایش در آمده است. برای مثال اثر Headrest ۲۰۰۳ به نظر به شکل ویژه‌ای روحانی می‌آید. از طرفی چیزهایی با مدل قدیمی و نوستالژیک وجود دارد، چیزهایی که احساس می‌کنی روزی مفید بوده‌اند. شاید چیزهای آئینی که از توجه خارج شده‌اند. یک احساس‌گذرا که به وسیله استفاده پری از کاغذی کهنه و زمینه متقالی مضاعف می‌شود.
آن دسته کارهای «پری» که به ویژه به اروپای شرقی بر می‌گردد با وضوح به منابع تاریخی دست می‌یازد و هم‌زمان از آن دور می‌شود، مانند اثر Lenin Menument۲۰۰۳ که در آن لکه گواش روی داس غول پیکری که دور یک ساختمان با فرم چکش پیچیده است سرازیر می‌شود. این ساختمان به طور قطع هرگز زنده نشد و از شکل آرزو بالاتر نرفت و پشتیبانی نشد، این اثر هم جشن لنین با جاه طلبی‌های آرمان‌شهرش و هم سوگواری سیاست زور که با گرسنگی میلیون‌ها روس در طول برنامه‌های ۵ ساله‌اش روبه‌رو شد را در بر دارد.
Poin Block ۲۰۰۳ که به نظر جایگاه مخصوص یک تمثال از دست رفته را تصویر می‌کند به طور هم‌زمان ابهامی یادبودی را ارائه می‌دهد. در واقع آن‌چه پری از مدرن‌های اخیر به شکل قابل بحث گرفته است یک حرکت ترکیب بنداند شبیه پین بال است که در آن امتیاز نقاط انرژیک را بیشتر از یک تصویر مجرد می‌توان دید.
در یکی از متون پل‌کله به نام «The Grey Point»۱۹۵۹ در قسمتی می‌خوانیم: «نقطه خاکستری هم‌زمان وظیفه بی‌نظمی و ریتم را بر عهده دارد تا جایی که به مانند پرشی دینامیک روی خودش محسوب می‌شود» اولین نمایش «پری» با عنوان «نقطه خاکستری» اشاره‌ای گذرا به همین نکته دارد که بیشتر از دنبال کردن پیام‌های مخفی احتمالی در احساس فیگورهای جمیزی(۱) هنرش به چشم می‌خورد. بدین معنی که جدای از لذتی که از نمایش ابهامش به دست می‌دهد بازی کنایه‌وارش (با نقل مضمون از یک گفته معروف‌تر کله) به پری اجازه می‌دهد ذهن مخاطب را برای قدم زدن در اختیار بگیرد.