بیوگرافی بازیگران مرد خارجی

کالین فرث + بیوگرافی و عکس

کالین فرث + بیوگرافی و عکس

زندگی نامه کالین فرث ، بازیگری که از موفقیت می ترسد ! + عکس

کالین فرث

چیزی از جنس بازندگی در کالین فرث هست. چیزی که قهرمانانه نیست. چیزی از جنس سکوت به جای صدا. انفعال به جای عمل. چیزی از جنس بازندگی حتی وقتی نقش برنده ها را بازی می کند. حتی وقتی در نقش دارسی ازخودراضی بازی می کند.

نقشی که تلویزیونی بود اما سینما او را با آن کشف کرد. دارسی چه جور آدمی است؟ یک خودشیفته خوش قلب که روی لبه منفوربودن راه می رود. آدمی که به شکل معصومانه و کودکانه ای فکر می کند خداست. فکر می کند هیچ وقت نخواهدباخت و طرد نخواهدشد و «نه» نخواهید شنید. غافل از این که خواهدشد و خواهد شنید. غافل از این که درون همه ما بازنده ای زندگی می کند. بازنده ای که می شود او را درک کرد، بخشید و دوست داشت.

بازنده ای که اگر اجازه پیدا کند بیرون بیاید و خودش را نشان بدهد، می تواند شبیه کالین فرث باشد. کسی که دوستش داریم. چون طرف انسانی ما را بازی می کند. طرف آسیب پذیر، ترسان، دستپاچه و تنهای ما را. نویسنده جدافتاده تنها با دستیاری پرتغالی که کلمه ای از حرف های او را نمی فهمد در «درواقع عشق»، نقاش مقروض رمانتیک کم کلام، با یک فوج بچه در «دختری با گوشواره مروارید».

استاد دانشگاه داغ دیده منزوی در «مرد مجرد». پدر عیالوار مستاصل در «پرستار مک فی»، پادشاه الکن در «سخنرانی پادشاه» و حتی مامور مخفی در «کینگزمن» (جنتلمنی که مجبور است بیشتر از آن چیزی که می خواهد و می پسندد بی رحم باشد).

«این مرد نمی تواند حرف بزند اما باید بزند. این خواسته اش یا تمایلش نیست. وظیفه اش است. رو به رو شدن با سکوت. کشتی گرفتن با سکوت. هیچ عنصر قهرمانانه ای در این موقعیت وجود ندارد. این یک موقعیت خیلی انسانی است». توصیفی که در حرف های فرث درباره خیلی از نقش هایش می شنوید؛ «فیلمنامه «مرد مجرد» را که خواند ترسیدم.

این متن پر از سکوت بود و سکوت می تواند مثل یک شکنجه باشد. زخمی ات کند. و در عین حال می تواند محافظتت کند. ازش می ترسیدم اما قبولش کردم. شاید خودم را انداختم توش که ترسم تمام شود». شجاعتی که فروتنانه توصیف شده است و شاید واقع گرایانه.

فرث در مصاحبه ای در جواب این سوال که آیا فکر می کند جذاب است گفته «نمی دانم. مثل این که چیزی دارم که آدم ها از آن خوششان می آید اما به هر حال چیزی نیست که خودم بتوانم توی آینه ببینمش». آدم نمی تواند وسوسه نشود و او را با مارچلو ماسترویانی مقایسه نکند. مردی که جذاب است چون نمی تواند. چون مردد است. چون می ترسد. چون بازنده درون ما را به رسمیت می شناسد و در نمایش آن، با بندبازی میان تصمیم و ترس، فروتنی و غرور، بلاهت و هوش، سکوت و صدا کاری می کند که بتوانیم درکش کنیم و دوستش داشته باشیم. آن چیز یا کسی که توی آینه نمی توانیم ببینیمش.

فضیلت فرث بودن

کالین فرث از چهارده سالگی می دانست که می خواهد بازیگر شود. بعدها وقتی به مدرسه درام لندن رفت و بازیگر کاربلدی شد در یکی از مصاحبه هایش گفت «عاشقی، تجربه دردناک و نابودکننده ای است»، اما کمی بعدتر با بازی در فیلم «سخنرانی پادشاه» ثابت کرد که نه عشق بلکه کلام و حرف زدن از دردناک ترین تجاربی است که برتی (فرث) باید با آن گلاویز بشود و جان به در ببرد. جرج پنجم باید تخت سلطنت را به پسرانش واگذار کند، اما یکی از وارثانش عاشق بیوه زنی شده و دومی هم الکن و خجالتی است.

این بار راه رسیدن به سلطنت نه با گوش بری و گردن زنی، که با آویختن به کلمات مهیا می شود درست مثل عاشقی کردن. در عاشقی هم باید دل سنگ محبوب را به سحر کلمات، موم کرد و دشواری «گفتار» و «عشق» از این سراست. عاشق در حضور محبوب، الکن می شود و بازیگر نوپا هم در مقابل تماشاگر حریص. جرج پنجم خطاب به برتی می گوید: «از وقتی رادیو اومده ما دیگه بازیگریم نه پادشاه». و «سخنرانی پادشاه» درباره اولین بازی برتی در نقش پادشاه انگلستان است.

لیونل (جفری راش) درمانگر برتی برای تمرین، نمایشنامه هملت را به دست برتی می دهد. بازیگری، همان تله موشی است که هملت با آن شاه قاتل را شناخت و در «سخنرانی پادشاه» هم همین طور. در هملت شاه بد، شاه قاتل است و در «سخنرانی پادشاه» شاه بد، شاه الکن است.

انگار همه برتی را برای بازی بزرگی آماده می کنند. اما برتی به عریانی همان پادشاه لختی است که به میان مردم رفت و انتظار تحسین هم داشت با این تفاوت که یکی لخت است و دومی الکن. برتی باید هیولای سکوت را گردن بزند وگرنه سلطنت انگلستان بر باد می رود چون یک پادشاه خوب، یک بازیگر حراف است.

اما گردن زنی سکوت در کنف افشاست. باید حرف بزنی و افشا کنی تا پرده های آویخته سکوت پایین بیفتند. در جایی از فیلم وقتی لیونل روی صندلی سنت ادوارد می نشیند، برتی با هراس و حرص نزدیک لیونل می رود و از او می پرسد: «می دونی روی چی نشستی؟» لیونل می گوید: «خب معلومه، روی صندلی!» برتی با حرص می گوید: «از روی صندلی پاشو. زود باش».

لیونل می گوید: «چرا باید بلند شم؟» برتی داد می زند: «چون من پادشاهم و باید به حرفم گوش بدی». اما گوش لیونل به این نقل و فریادها بدهکار نیست تا این که برتی فریاد می کشد: «گوش کن، دارم باهات حرف می زنم!» و ناگهان غول لکنت از پا می افتد. «سخنرانی پادشاه»، بیش از هر چیز درباره بازیگری است و این قلمرو در کنترل کالین فرث قرار گرفته و زیر پاهای او محکم شده است.

کالین فرث گرما و سرمای فیلم را تعدیل می کند. هوای معتدل، ذات بازیگری فرث است. او نه آن گلوله آتشینی است که با ورودش به صحنه، همه اجزا شعله بگیرند نه سرمای زمهریر است که با آمدنش باقی عناصر را از پویایی بیندازد. اما با ورودش همه حواس، هوشیار و جمع می شوند تا توطئه بعدی رسوا بشود. گزاف نیست اگر بگوییم او هیچکاک بازیگران است. وقتی در فیلم «سخنرانی پادشاه»، برتی از راهروهای باکینگهام عبور می کند تا به محل ضبط صدا برسد، طوری قدم بر می دارد که مخاطب تصور می کند پادشاه در حال نزدیک شدن به چوبه دار است.

به قول راجر ایبرت نمی شود دست کالین فرث را خواند. گویی چشمان فرث خواندنی نیستند. نمی توان با اتکا به این چشم های پیش بینی ناپذیر، فصول بعدی را خواند یا حدس زد. در «مرد مجرد»، فرث (یا جرج فاکنر) عاشق دل شکسته ای است که محبوبش را در اثر سانحه تصادف از دست داده و حالا در گرداب اندوه غرق شده.

جرج که هنوز با فقدان محبوبش کنار نیامده تصمیم می گیرد. در پایان روز خودکشی کند، اما ناگهان شارلوت (جولین مور) یکی از رفقای دیرینه اش با او تماس می گیرد و از جرج می خواهد تا به دیدار او برود. در مهمانی شام، جرج با حرف های شارلوت متوجه خیانت محبوب مرده اش می شود اما تماشاگر هرگز نمی تواند با توسل به چشمان فرث پی ببرد آیا او از خودکشی صرف نظر می کند یا خیر.

در پایان فیلم وقتی اسلحه جرج پیش دوستش دیده می شود مخاطب آهی از سر خاطرجمعی می کشد که چه خوب شد که نمرد، که ناگهان جرج به رعشه می افتد و می میرد اما نه با گلوله تفنگ، که به خاطر حمله قلبی. انگار مرگ سرنوشت جرج است که از آن حذر ندارد و حتی اگر خودکشی هم نکند، باید بمیرد. از این سبب است که ایبرت معتقد است با خیره شدن به چشمان فرث نمی توان افکار او را خواند. فرث به سیاق کهنه کاران، کارت برنده اش را رو نمی کند. ذره ذره تماشاگرش را مشتاق می کند.

سختی کار فرث در «مرد مجرد»، نمایشی موقر و کم حرف از خلوت مرد میانه سال و عاشقی است که خودش می داند در حال سپری کردن آخرین روز زندگی اش است. مردی که در دهه شصت زندگی می کند و علی رغم محیطی که در آن تربیت شده، پی زندگی خلاف عادت را تنش مالیده است.

«مرد مجرد» بدون هیچ تمرینی و طی ۲۱ روز فیلمبرداری شد. تام فورد میزانسنی به بازیگران نداد، به عوض آنها را آزاد گذاشت. فرث درباره تجربه اش در این فیلم می گوید: «فورد نگفت چه کار بکنم یا نکنم، فقط من رو آزاد گذاشت. احساس کردم فرصتی به م داده شده که باید ازش بهره ببرم و کاری بکنم؛ فرصتی که در اختیار اغلب بازیگران قرار نمی گیره.»

در «دختری با گوشواره مروارید»، فرث در نقش ورمیر نقاش ظاهر می شود؛ نقاشی کم حرف و کم کار که کلماتش رنگ اند. انگاری کلمات، چالش فرث هستند. آدم های کم حرف یا الکنی که در کارنامه بازیگری اش دیده می شوند کم نیستند. فرث برای بازی در نقش ورمیر، مجموعه آثار ورمیر را مطالعه کرد، طوری که در انتها به ورمیرشناس خبره ای بدل شده بود.

اسکارلت جوهانسون، هم باز فرث در «دختری با گوشواره مروارید»در مصاحبه ای گفته: «فرث طوری بازی می کنه که انگار همه نقاشی ها رو خودش کشیده». شیوه فرث همدلی یا یکی شدن با نقشی که بازی می کند نیست، او هر نقشی را مطالعه و بررسی می کند. کما این که در «دختری با گوشواره مروارید» در نقش عاشق ظاهر نمی شود بلکه در مقام نقاشی ظاهر می شود که به یکی از مدل های نقاشی اش دل بسته است.

در سریال تلویزیونی «غرور و تعصب» و فیلم سینمایی «خاطرات بریجیت جونز» که اقتباسی از رمان «غرور و تعصب» جین آستین بود، خودش را مکلف به خواندن کتاب آستین ندید بلکه گونه آقای دارسی را مطالعه و نقش را بازی کرد. علی رغم این که کتابی از آستین نخوانده بود، نقش دارسی را پذیرفت و بعدها به قدری شیفته آستین شد که وقتی در مصاحبه با یکی از مجلات فرانسوی از او پرسیدند زنان مهم زندگی است چه کسانی هستند، پاسخ داد: مادرم، همسرم و جین آستین.

یکی از بهترین دارسی ها را کالین فرث بازی کرده است. شاید یکی از لحظات نادر و فراموش نشدنی بازی کالین فرث لحظه ای است که او (دارسی) در برکه ای شنا می کند و با لباس های خیس و ظاهر آشفته بر درگاه خانه الیزابت ظاهر می شود تا به زن بگوید هرچند مرد مغروری است اما عاشق او شده. بعدها در «بیمار انگلیسی» هم در نقش شوهری عاشق اما حسود ظاهر شد که رضایت داشت همسرش (کریستین اسکات توماس) به دست خودش بمیرد تا این که به دستان دیگری سپرده شود.

در کارنامه بازیگری کالین فرث جوایز اسکار، گلدن گلوب، بفتا و چندین جایزه معتبر دیگر دیده می شود، اما او ستاره ای است که همه تلاشش را صرف این می کند تا شهرتش کمرنگ تر شود.

به نظر فرث «بازیگری بچگانه است. از خواب بیدارت می کنن، سوار ماشینت می کنن و می ری سر کار. اونجا هم لباس هات رو به ت می پوشونن. دقیقا مث یه بچه هیجده ماهه باهات رفتار می کنن». پدر و مادر فرث در محیطی آموزشی کار می کردند که از ظواهر اشرافی و مکش مرگ مایی دور بود. خود او در جایی گفته: «موفقیت به اندازه شکست، ترسناک است». چنین محیط آموزشی روی تربیت فرث تاثیر بسیاری داشت، چنان که او هر نقشی را بررسی و مطالعه می کرد.

کالین فرث در کودکی مجبور بود به خاطر شغل پدر و مادرش به کشورهای مختلفی سفر کند. او تا چهارسالگی در نیجریه زندگی می کرد و به خاطر نحوه تربیتش همواره نسبت به مردم احساس مسئولیت می کرد. او از اخراج پناه جویانی که به جمهوری کنگو می رفتند جلوگیری کرد و به قبایل منطقه کمک های زیادی رساند.

فرث در یکی از مصاحبه هایش گفته است: «والدین و اجداد من یا تدریس می کردند یا پزشک و کشیش بودند. به همین خاطر احساس مسئولیت و کار برای دیگران با من رشد کرده. در نتیجه کاری که می کنم نوعی فضیلت نیست، بلکه نتیجه نحوه تربیت من است». شاید از سر چنین تربیتی است که شیوه بازی کالین فرث خالی از طمطراق اما دل نشین و از سر صبر و متانت است. انگار او یکی از ماست که نمی خواهد بازی کند بلکه می خواهد خودش باشد؛ خودی که از موفقیت هم به قدر شکست می ترسد.

غرور و تصعب (Pride & Prejudice)؛ ۱۹۹۵

کالین فرث در ۳۵ سالگی با این مینی سریال ۳۲۷ دقیقه ای به ستاره ای محبوب تبدیل شد. او قبل از غرور و تعصب بازیگری معمولی بود که نقش هایش در فیلم ها و سریال های مختلف چندان دیده نشده بود. آقای دارسی این مینی سریال انگلیسی پرمخاطب نامش را سر زبان ها انداخت و او را به عنوان بازیگری خوش چهره و خوش بیان شناساند. محبوبیت سریال باعث شد فرث تا سال ها همچنان به عنوان آقای دارسی شناخته شود و نقش های جدیدش در فیلم های غیرتاریخی با استقبال مواجه نشود.

——————————————————————————–
درواقع عشق (Love Actually)؛ ۲۰۰۳

نقش کمدی بهترین راهی بود که فرث می توانست با آن سایه سنگین دارسی «غرور و تعصب» را کمرنگ کند و توانایی های دیگرش را به نمایش بگذارد؛ به خصوص یک نقش کلیدی در یک کمدی رمانتیک. فرث در اینجا نقش مرد بخت برگشته ای به اسم جیمی را بازی می کند که شکست عشقی اش را با یک عشق جدید جبران می کند و در نهایت به یک جور شیدایی غبطه برانگیز می رسد.

——————————————————————————–
دختری با گوشواره مروارید (Girl with a Pearl Earring)؛ ۲۰۰۳

فرث برای این نقش تحقیقات زیادی انجام داد، تکنیک های اولیه نقاشی را یاد گرفت و برای بازسازی چهره ورمیر به سراغ هر منبعی که پیدا می شد رفت ورمیر در فیلم نقاش کاربلدی است که زنی حسود دارد و بچه هایی پرسروصدا. با این حال همچنان پیش می رود و می خواهد کار خودش را انجام دهد. پیتر ویر که «دختری با گوشواره مروارید» اولین فیلمش محسوب می شد گفته بود تلاش کرده تصاویر فیلم را شبیه نقاشی های ورمیر کند و جلوه ای خاص به آنها ببخشد.

——————————————————————————–
مامامیا! (Mamma Mia)؛ ۲۰۰۸

«مامامیا!» از معدود تجربه های رادیکال کارنامه کارلین فرث است. حضور او هم مانند حضور مریل استریپ در این فیلم موزیکال خبری شوک آور بود و خیلی ها نسبت به نتیجه اش بدبین بودند.

فیلم که به نمایش درآمد مشخص شد فرث و دیگر بازیگران فیلم کار خودشان را به خوبی انجام دادند، اما به دلیل فیلمنامه نه چندان جذاب، حاصل کارشان خیلی به چشم نیامده است. با این حال کلیپ های آوازخوانی بازیگران و ترانه های بامزه شان بیشتر از خود فیلم دیده شده است.

——————————————————————————–
مرد مجرد (A Single Man)؛ ۲۰۰۹

«مرد مجرد» درست در زمانی ساخته شد که کالین فرث بعد از دو دهه تجربه در سریال ها و فیلم های مختلف در بازیگری به کمال رسیده بود. حالا او یکی از قبال اعتناترین بازیگران مرد انگلیسی هزاره جدید محسوب می شد. نقش دشوار جرج فالکانر در این فیلم بدون صدای دل نشین و غم گرفته فرث روی تصاویر لطفی نداشت.

همینطور بدون چشم های سرشار از اندوه او که مخفیگاه مطمئنی برای اشک های سرازیر نشده اش بودند. هرچند به دلیل همین نقش برای اولین بار تا نامزدی بهترین بازیگر مرد نقش اول اسکار پیش رفت، اما خود فیلم به دلیل مضامین حساسیت برانگیزش چندان دیده نشد و فروش زیادی هم نکرد.

——————————————————————————–
سخنرانی پادشاه (The King’s Speech)؛ ۲۰۱۰

جرج ششم در «سخنرانی پادشاه» یک شاه نقش برای کالین فرث بود. نقشی که نشان دهنده همه توانایی های تحسین برانگیز مرد نقش اول را هم نصیبش کرد. شکنندگی جرج ششم به خاطر لکنت زبان حسی بود که فرث در انتقال آن سنگ تمام گذاشت. هنرنمایی او در این فیلم طوری بود که کسی در استحقاق او برای دریافت جایزه اسکار شک نکرد.

——————————————————————————–
تعمیرکار، خیاط، سرباز، جاسوس (Tinker Tailor Soldier Spy)؛ ۲۰۱۱

هیچ چیز به اندازه حضور بازیگران توانمند نمی توانست کمک حال این درام جاسوسی- معمایی باشد؛ بازیگرانی که بتوانند با قدرت بیان و میمیک های کنترل شده حس و حال سرد و خوفناک فیلم را به خوبی منتقل کنند. کالین فرث قطعا یکی از همین بازیگران بود که در کنار گری اولدمن جزو برگ برنده های فیلم به حساب آمد و عیار تیم بازیگران آن را چند پله بالا برد. به خصوص با صورتی که در این فیلم عامدانه بی حس و حال شده و به اقتضای شغلش سردی خاصی پیدا کرده بود.

——————————————————————————–
گامبیت (Gambit)؛ ۲۰۱۲

«گامبیت» از فیلم های کوچک اما قابل اعتنایی است که هر بازیگر بزرگی میان پروژه های پرزحمتش کار می کند تا نفسی تازه کند و اوقات خوشی را برای خودش در حین کار فراهم کند. نقش هری دین برای کالین فرث چالش بزرگی نبود. تنها چالش او شاید بازی در نقشی بود که چنددهه قبل مایکل گین به شکلی تماشایی از عهده اش برآمده بود. با این حال کاراکتر دل نشین و لحن سرخوشانه و شوخ و شنگ فرث به مهم ترین برگ رنده «گامبیت» تبدیل شد. فیلم بدون او قطعا خیلی زود فراموش می شد.

——————————————————————————–
جادو در مهتاب (Magic in the Moonlight)؛ ۲۰۱۴

«جادو در مهتاب» به فیلم بزرگی تبدیل نشد اما تقریبا همه تماشاگران آن اتفاق نظر داشتند که کالین فرث در ساخت لحن شوخ و شنگ وودی آلن در این فیلم نقش تاثیرگذاری داشته است. فرث به اقتضای نقشش (یک شعبده باز) باید آدمی قانع کننده هم به نظر می رسید که او با تکیه بر صدا و لهجه جذابش به خوبی از عهده اش برآمد. او از طرف دیگر باید آدمی عاشق پیشه هم به نظر می رسید که در اینجا مکث ها و نگاه های همیشه جذابش به کار آمدند و نتیجه را تا حد زیادی قابل قبول کردند.

——————————————————————————–
کینگزمن: سرویس مخفی (Kingsman: The Secret Service)؛ ۲۰۱۴

فرث در ۵۴سالگی با بازی در این فیلم یکی از دشوارترین نقش هایش را تجربه کرد. او از اول تصمیم گرفته بود تا جایی که می تواند بدون حضور بدلکار در صحنه های اکشن بازی کند و در نهایت هم توانست هشتاد درصد این صحنه ها را به نام خودش ثبت کند.

از طرف دیگر برای رسیدن به آمادگی جسمی لازم به شش ماه تمرین بی وقفه تن داد که هر روز ساعت ها وقتش را می گرفت. نتیجه تبدیل به یک کمدی اکشن دلچسب شد که خیلی ها از تماشایش به وجد آمدند، اما خود فرث اجازه نداد پسرهای یازده و سیزده ساله اش به تماشای آن بنشینند.

بیوگرافی و زندگینامه کلارک گیبل + عکس

بیوگرافی و زندگینامه کلارک گیبل + عکس

بیوگرافی کلارک گیبل ، هنرپیشه معروف + عکس

کلارک گیبل

امروز سالگرد درگذشت ویلیام کلارک گیبل است. او در نخستین روز فوریه در سال ۱۹۰۱ متولد شد و در ۱۶ نوامبر ۱۹۶۰ درگذشت. اهالی سینما و دوستداران سینمای کلاسیک، بازیگر مشهور آمریکایی را به خاطر بازی در نقش رت باتلر در فیلم بربادرفته به خوبی می شناسند. با وجود شهرتی که دارد، در فیلم های ضعیف زیادی بازی کرده است و شاید بتوان گفت همه شهرت او برای فیلم «بربادرفته» است.

مادر «کلارک» هنگامی که او ۶ ماهه بود، وی را در کلیسای کاتولیک رم غسل تعمید داد و هنگامی که «کلارک» تنها ۱۰ ماه سن داشت، در پی رشد شدید تومور مغزی از دنیا رفت. پس از مرگ مادر بر سر نحوه تربیت «کلارک» خردسال بین خانواده‌های والدینش، اختلاف نظر شدیدی به وجود آمد. هنگامی که «کلارک» پا به دوره نوجوانی گذاشت، زندگی خانوادگی اش در پی ورشکستگی پدر دچار تلاطم و سختی‌های بسیار شد. در پی آن وی ترک تحصیل کرد و در کارخانه لاستیک سازی شهر محل سکونتش، آکرن، مشغول کار شد. در این سال‌ها بود که «کلارک» نوجوان پس از دیدن نمایش «مرغ بهشت»، به بازیگری علاقه‌مند شد. در سن ۲۱ سالگی «کلارک» مادرخوانده مهربان خود را نیز از دست داد و پس از پرسه زدن در شهرهای مختلف و کار کردن در کارخانه‌ها و نیز میدان‌های نفتی، سرانجام به سوی گروه‌های تئاتری کشیده شد.

ازدواج با «لوراهوپ کروز» هم بازی، مربی و مدیر پرنفوذ کلارک پای او را به هالیوود در حال شکوفایی دهه ۱۹۲۰ کشاند. اولین فیلم‌های «کلارک گیبل» صامت بود. در ابتدا مدیران استودیوهای هالیوود نظر مثبتی درباره این بازیگر سبزه رو و گستاخ نداشتند. غافل از آن که همین ویژگی‌ها به علاوه صدای بم و چهره مردانه «کلارک گیبل» به شدت مورد اقبال تماشاگران قرار می‌گیرد.

«مترو گلدوین مایر» استودیوی معتبر هالیوود که «کلارک» را در استخدام داشت، به تدریج و ناباورانه متوجه تاثیرگذاری وی بر تماشاگران سینما شد.

اگرچه مدیران استودیو، باز هم خطر میدان دادن به این جوان گستاخ ولی دوست داشتنی را نپذیرفتند. سال ۱۹۳۱ «گیبل» برای آزمودن بخت خویش، روانه استودیوی برادران وارنر شد. «دارلی اف. زانوک» مدیر اجرایی استودیو، پس از تست اولیه «کلارک»، در حاشیه فرم استخدامی وی نوشت: «گوش‌های او بیش از حد بزرگ است و در واقع به یک میمون تنومند شباهت دارد».

به این ترتیب برادران وارنر یکی از ارزشمندترین جواهرات هالیوود را از دست داد، زیرا گیبل نزد «مترو گلدوین مایر» و مدیر جدید و آینده نگر آن «ایرونیگ» بازگشت. تنها ظرف ۲ سال «کلارک گیبل» به یکی از درخشان‌ترین چهره‌های هالیوود مبدل شد و ازدواج دومش با «گرتا گاربو» او را در حد یک ستاره سرشناس مطرح کرد.

این در حالی بود که بداخلاقی و ناسازگاری وی با تهیه کنندگان، به سوژه نشریات مبدل شد و جالب آن که محبوبیت او را نیز افزایش داد. در سال‌های دهه ۱۹۳۰ حضور «کلارک گیبل» در هر فیلمی، به معنای هجوم تماشاگران مشتاق به سالن‌های سینما بود و رسانه‌های گروهی و تماشاگران به او لقب «سلطان هالیوود» را دادند، لقبی که تا آن زمان به کسی داده نشده بود. پس از آن نیز کسی یارای تصاحب این عنوان را نیافت.

سال ۱۹۳۴ «کلارک گیبل» با نقش آفرینی به یادماندنی خود در فیلم «در یک شب اتفاق افتاد»، علاوه بر کسب اسکار بهترین بازیگر سال، قامت بازیگری اسطوره‌ای را یافت.

براساس گزارش‌های مطبوعاتی و نظرسنجی‌های آن سال‌ها، نقش آفرینی وی در این فیلم تاثیر چشمگیری بر نحوه لباس پوشیدن، رفتارهای اجتماعی و سبک زندگی مردان در آن سال‌ها و حتی دهه‌های بعد گذاشت و شکل خاص سبیل او تا چند دهه بین مردان رایج شد.

نقش «گیبل» در این فیلم هم چنین الهام بخش «فرتیس فرلنگ» طراح و کارگردان سرشناس انیمیشن، برای خلق شخصیت کارتونی «باگزبای» شد. یک سال بعد «گیبل» برای حضور درفیلم «شورش در کشتی بونتی» نامزد دریافت اسکار شد، گرچه آن را به دست نیاورد. او خود این فیلم را بهترین اثر کارنامه حرفه‌ای اش توصیف کرد. «گیبل» برای جاودانه شدن نیاز به برداشتن یک گام دیگر و شاید مهم‌ترین گام زندگی اش داشت. این امکان سال ۱۹۳۹ برای او فراهم شد زمانی که «دیوید سلزنیک» بی پروا تصمیم گرفت تا شاهکار عظیم«مارگرت میچل» را به تصویر بکشد. به این ترتیب تولید «بربادرفته» با شکوه‌ترین فیلم تاریخ سینما آغاز شد.

سال ۱۹۴۲ همسرش کارول لومبارد در یک سانحه هوایی کشته شد. همان سال کلارک به ارتش هوایی آمریکا پیوست. در ۲۵ نبرد هوایی شرکت کرد. اگرچه مردم فکر می‌کردند او در این نبردها کشته می‌شود اما هنوز شانس با کلارک یار بود. او در سال ۱۹۴۳ با عنوان سرگرد ارتش به امریکا بازگشت.

کلارک گیبل بعد از جنگ به ‌هالیوود بازگشت، اما فیلم‌هایش دیگر از شهرتی که درگذشته داشت برخوردار نبود. او دوباره در سال ۱۹۴۹ ازدواج کرد.

در این فیلم که سال ۱۹۶۰ ناپل آغاز شد گیبل، سوفیا لورن و ویتوریو د سیکا نقش آفرینی کردند. آخرین فیلم گیبل «بورس» بود که در آن با مریلین مونرو و مونت گومری کلیفت همبازی شد. اما او هیچ وقت شانس تماشای فیلمش را نداشت؛ چراکه دو روز بعد از تمام شدن فیلم درگذشت.

کلارک گیبل نوامبر سال ۱۹۶۰ دراثر یک جمله قلبی که در اثر انسداد شراین ایجاد شده بود در بیمارستانی در لوس آنجلس، کالیفرنیا درگذشت.

پس از اعلام خبر فوت گیبل، نیویورک تایمز نوشت: «سلطان هالیوود مرد. او همتایی نداشت و نخواهد داشت. لقب سلطان هالیوود نیز همراه او دفن شد…» او به لحاظ تکنیکی بهترین بازیگر تاریخ سینما نبود و از ظرافت و کمال تئاتری‌های بریتانیایی هالیوود نیز بی بهره بود. اما «کلارک گیبل» اینک یک مقیاس سنجش است و ستارگان سینما چه در گذشته و چه در حال و چه در آینده با او مقایسه می‌شوند. او نماد مردانگی بود و خشونت فرهنگ آمریکایی.

لس آنجلس تایمز نیز نوشت: «کلارک گیبل از خصوصیات انسانی نادری برخوردار بود مردانگی و در عین حال شوخ‌طبعی، خوش طینت و برخوردار از درک و فهم بالا، و آسان گیری و در عین حال تکلف و ملاحظه کاری. علاوه بر این‌ها «کلارک گیبل» به لحاظ حرفه‌ای فردی بااصالت و به لحاظ شخصیتی یک رنگ و صادق بود، خصوصیاتی که در عرصه سینما کمتر مشاهده می‌شود.

بیوگرافی و زندگینامه کامل براد پیت + عکس

بیوگرافی براد پیت + تصاویر

ویلیام برادلی -براد- پیت متولد ۱۸ دسامبر ۱۹۶۳ بازیگر آمریکایی است

نام اصلی: ویلیام برادلی پیت
زمینه فعالیت: سینما
تولد: ۱۸ دسامبر ۱۹۶۳ ‏(۵۲ سال) – شاونه،اوکلاهاما،امریکا
ملیت: آمریکایی
پیشه: بازیگر و تهیه کننده فیلم
سال‌های فعالیت: ۱۹۸۷ – تاکنون
همسر(ها): جنیفر آنیستون (۲۰۰۰–۲۰۰۵) ـ آنجلینا جولی(۲۰۱۴ – تاکنون)
فرزندان: ۶

بیوگرافی براد پیت
ویلیام برادلی -براد- پیت متولد ۱۸ دسامبر ۱۹۶۳ بازیگر آمریکایی که بعنوان ستاره در چندین فیلم موفق در اواسط دهه نود ظاهر شده است. از او بعنوان یکی از جذاب‌ترین مردان جهان نام برده می‌شود و زندگی خصوصی‌اش بطور وسیعی گزارش شده و تا بحال موفق به دریافت جایزه گلدن‌گلاب و نامزد جایزه آکادمی هم بوده است.

برد پیت دوران حرفه‌ای‌اش را با مصاحبه‌های تلویزیونی آغاز نمود و نقش دایمی او در شوهای تلویزیونی دالاس در کانال CBSدرسال ۱۹۸۷ بود. او بعنوان بازیگر اصلی در فیلم‌هایی در ژانرهای مربوط به نوجوانان و همچنین جنایی و کمدی و درام‌های خانوادگی ایفای نقش کرده است. برد پیت اولین بار در فیلم «تلما و لوئیز» (ریدلی اسکات-۱۹۹۱) بعنوان یک گاوباز آس و پاس ظاهر شد که توانست از شخصیت جینا دیویس در آن فیلم دلربایی کند و بسیار هم مورد توجه قرار گرفت. اولین نقش عمده‌اش در یک فیلم برجسته و مهم با عنوان «مصاحبه با خون‌آشام» در سال ۱۹۹۴ بود. بازی خیره‌کننده او در ۲ فیلم جنایی و علمی تخیلی «هفت» و «۱۲ میمون» بسیار مورد استقبال قرار گرفت و منجر به دریافت جایزه بهترین بازیگری شد.

سال ۱۹۹۹ ، برد پیت در فیلم «باشگاه مبارزه» با به تصویر کشاندن نقش تایلور دردن خشن ولی دارای موهبت‌ها و قابلیت‌های بسیار بالای ذهنی توانست شهرتی دو چندان پیدا کند. از آن به بعد جایگاه خویش را بعنوان یک بازیگر برجسته بارزتر کرد، و بعد هم موفقیت‌های بزرگ تجاری در فیلم‌هایی همچون «۱۱ یار اوشن»، «جاسوس‌بازی»، «تِروی» و یک فیلم جاسوسی کمدی رمانتیک در فیلم «آقا و خانم اسمیت» و «بعد از خواندن بسوزان» کسب نمود.

رابطه بسیار مقطعی برد پیت با بازیگر زن گوئینت پالترو و ازدواجش با جنیفر آنیستون (۲۰۰۵-۲۰۰۰) برایش بسیار حاشیه‌ساز بود و هم اکنون هم با آنجلیا جولی زندگی می‌کند. پیت و جولی دارای ۳ فرزند‌خوانده به نام‌های مادوکس، پکس و زهرا و ۳ فرزند اصلی شیلو، ناکس و ویوینی می‌باشند. او بدلیل زندگی پر سر و صدایش با جولی دایماً درگیر حواشی در سطح داخلی و بین‌الملل بوده است.

اوایل زندگی براد پیت :
پیت در شامنی اکلاهاما متولد شد. مادرش جین ریتا مشاور دبیرستان و پدرش ویلیام آلوین پیت مالک کمپانی ماشین‌های واگن است. پیت همراه خواهر و برادرش (راگ و جولی نیل) در اسپرینگ‌فیلد در ایالت میسوری بزرگ شد جایی که بعد از تولد پیت خانواده‌اش به آنجا رفتند. همچنان که او بزرگتر می‌شد به عنوان یک تعمید‌دهنده جنوبی محافظه‌کار مشغول به کار شد و سروده‌های کلیسا را می‌خواند.

برد پیت بعد از اتمام دوره دبیرستان در سال ۱۹۸۲ وارد دانشگاه میسوری شد و در رشته روزنامه‌نگاری تحصیل کرد. در سال ۱۹۸۵، دو هفته قبل از دریافت مدرک، دانشگاه را رها کرد و برای گذراندن کلاس‌های بازیگری به کالیفرنیا و لوس‌آنجلس رفت. در آنجا یک سری شغل‌های متعدد عجیب اختیار کرد. از شوفری فروش سیگار و کمک کردن به یک مولف نمایش‌های تلویزیونی تا پوشیدن لباس جوجه ال پولولوکو تا بتواند هزینه کلاس‌های بازیگری را بپردازد. وقتی که از او درباره تاثیر محوری تصمیمش که میسوری را به قصد لوس‌آنجلس ترک کرد پرسیدند گفت: “من قصد نداشتم از شر چیزی خلاص شوم تا بتوانم به دنیای خودم برسم. قصد هم نداشتم چیزی را پشت سرم رها کنم تا به سوی چیزی دیگری حرکت کنم. نمی‌دانستم وقتی به لوس‌آنجلس برسم چه خواهد شد حتی از هیجان‌انگیزترین چیزها در مورد سفر کردن بی‌اطلاع بودم.

از برد پیت بعنوان یکی از جذاب‌ترین مردان جهان نام برده می‌شود

دوران بازیگری براد پیت
برد پیت وقتی که در لوس‌آنجلس سخت در سعی و تکاپو بود، شروع به مطالعه و بررسی حرفه بازیگری زیر نظر مربی مشهوری به نام روی لاندن کرد. در دسامبر ۱۹۸۷ کارش را با مصاحبه‌های تلوزیونی آغاز کرد. حضورش در شوهای تلوزیونی دالاس در نقش رَندی، دوست شالانی مک‌کان هم تاثیرگذار بود. در طی مصاحبه‌ای با نشریه پیپل در مورد بازی با مک‌کان گفت: “لحظات بسیار شیرین و به نوعی یک اشتیاق بود بخاطر اینکه تا قبل از آن مک‌کان را ملاقات نکرده بودم.” شخصیت او در این نمایش حدود ۵ هفته به طول انجامید. همچنین در سال ۱۹۹۰ در یک درام تلوزیونی کوتاه مدت بنام «روزهای افتخار» حضور پیدا کرد.

برد پیت در سال ۱۹۸۸ اولین نقش سینمایی‌اش را در فیلم «نیمه تاریک خورشید» بر عهده گرفت. در این فیلم او نقش یک پسر جوان آمریکایی را داشت که به همراه خانواده‌اش به دریای آدریاتیک در شرق ایتالیا رفته تا بلکه درمانی برای بعضی از مشکلات پوستی‌اش پیدا کنند. فیلم در تابستان ۱۹۸۸ در کشور یوگسلاوی جلوی دوربین رفت. بدلیل جنگ و دیگر مسایل دیگر مجوز فیلم بعد از ۹ سال همراه با بازنویسی تقریباً کلی آن صادر شد. سپس بازیگر فیلم «Too Young to Die?» شد. فیلم در مورد نوجوانی ست که متهم به آدم‌کشی شده و محکوم به مرگ می‌شود. پیت (بیلی کانتون) در نقش یک معتاد به مواد مخدر ظاهر شد که جولییت لوییس که زنی فراری ست را اغفال می‌کند. در یک برنامه مرور هفتگی فیلم‌های تلویزیونی، منتقدی بنام کن تاکر درباره او و نقشش نوشت: “پیت بیشتر مانند جان کاگر ملن کمپ بد طینت بنظر می‌آید .او بسیار ترسناک است.”

پیت (در نقش جو مالونی) در «طول جاده» در کنار ورنا مارتین خوش درخشید. ولگرد و جنایت‌کار زبردستی که با برادرش که او هم یک جنایتکار سرسخت است همراه می‌شود. پیت توانست با بازی در فیلم «تلما ولوییز» توجه بیشتری در اذهان عمومی به خود جلب کند. او در فیلم نقش یک جانی دمدمی مزاج را داشت که با تلما (جینا دیوییس) آشنا می‌شود.

برد پیت پس از کسب موفقیت در «تلما و لوییز» این ستاره سینما در فیلمی بنام «جانی سود» به کارگردانی تام دیکلیو محصول سال ۱۹۹۱ در کنار کاترین کینز و نیک کیو بازی کرد. او در این فیلم بعنوان یک خیال‌باف دیده می‌شد که آرزو داشت روزی ستاره مشهور موسیقی راک شود.

براد پس از حضورش در «جهان بی‌روح» و فیلم «رودخانه‌ای از آن میان می‌گذرد» ساخته رابرت ردفورد دیگر یک ستاره تمام عیار و کامل بود. در ۱۹۹۳ در فیلم «کالیفرنیا» توانست با جولییت لوییز که در فیلم «Too Young to Die?» هم با یکدیگر نقش‌آفرینی کرده بودند مجدداً همبازی شود. او نقش یک آدم‌کش پریشان‌احوال را داشت و لوییز در نقش نامزد سابق پیت بازی می‌کرد. پیتر تراورس از نشریه رولینگ استون در بخش نقد فیلم اجرای پیت را یک کار بسیار برجسته نامید. او همچنین در مورد همکاری پیت و لوییز این چنین نوشت: “او و لوییز این مهمل‌گویی را به اندازه کافی به مرحله اجرا می‌گذارند تا بتوانند بطور ارزنده‌ای یک نوع تعلیق در بی‌اعتقادی و بی‌ایمانی ایجاد نمایند.”. در همان سال او جایزه شو دسِت را با عنوان “ستاره مرد آینده‌دار”را از آن خود نمود.

برد پیت دوران حرفه‌ای‌اش را با مصاحبه‌های تلویزیونی آغاز نمود

موفقیت بحث‌برانگیز ابتدایی برد پیت
برد پیت در آن زمان ستاره فیلم‌هایی همچون «افسانه‌های پاییز» و «هفت» هم بود. او با ایفای نقش در «افسانه‌های پاییز» موفق به کسب اولین نامزدی گلدن‌گلاب در قسمت بهترین نقش‌آفرینی شد. در فیلم «هفت» پیت (دیوید میلر) در کنار مورگان فریمن در نقش بازرس پلیس در تعقیب آدم‌کشی خطرناک (کوین اسپیسی) هستند. ریتا کمپلی از نشریه واشنگتن پست در بخش یادداشت فیلم اجرای پیت را مورد تحسین قرار داد و به او لقب “برانگیزنده احساسات”را داد.

پیت سپس در «۱۲ میمون» (۱۹۹۵) شمایلی از جفری گویینز را به تصویر کشید و بسیار مورد استقبال تماشاگران و منتقدان قرار گرفت و بهترین فروش هفتگی را نیز به خود اختصاص داد. شخصیت او در فیلم بطور ویژه‌ای مورد تحسین قرار گرفت بطوری‌که جنت ماسلین از نشریه نیویورک‌تایمز نوشت: “با چنین اجرای مهیج و تکان‌دهنده‌ای در واقع پیت جفری را با یک خواب مغناطیسی عجیب از جا پراند که بعدها در فیلم بسیار مهم جلوه کرد. پیت موفق شد اولین جایزه گلدن‌گلوب و اولین نامزدی آکادمی را در قسمت “بهترین بازیگر نقش مکمل مرد” کسب کند.

حضور برد پیت را می‌توان در فیلم «خواب‌آلوها» محصول ۱۹۹۶ دنبال کرد. نام و موضوع فیلم اقتباسی ست از رمان لورنزا کارکاترا. او در این اثر با ستاره‌هایی همچون کوین بیکن و رابرت دنیرو همبازی بود. او سال بعد در کنار هریسون فورد بعنوان تروریست ارتش جمهوری‌خواه ایرلند در فیلم «متعلق به شیطان» حضور یافت. او در چندین فیلم با لهجه ایرلندی در ظاهر شد.

همان سال در فیلم «هفت سال در تبت» به کارگردانی ژان ژاک آنو در نقش کوهنوردی اتریشی به اسم هنریش هرر ظاهر شد و برای ایفای اینن نقش مجبور شد همراه دیگر ستاره فیلم یعنی دیوید تولیس به سفرهایی به کالیفرنیا و رشته کوه‌های آلپ برای آموزش کوهنوردی و صخره‌نوردی برود. به خاطر موضوع برتری‌نژادی تبتی در این فیلم دولت چین ورود پیت و تولیس را به کشور چین ممنوع کرد.

برد پیت در سال ۱۹۹۸ در فیلم «ملاقات با جو بلک» مرگ را به عنوان یک شخصیت تجسمی در بدن مردی جوان جای داد تا بتواند معنای انسان بودن را لمس کند. این اثر باعث شد که پیت یکبار دیگر مانند فیلم «افسانه‌های پاییز» با هنرپیشه بریتانیایی، آنتونی هاپکینز بزرگ، همبازی شود.

برد پیت یک برادر به نام داگ و یک خواهر به نام جولی دارد

برد پیت از ۱۹۹۹ تا ۲۰۰۳
«باشگاه مبارزه» محصول ۱۹۹۹ را می‌توان از جمله موفق‌ترین فیلم‌های دوره حرفه‌ای پیت برشمرد. او در نقش تایلور دردن که مسئولیت هدایت یک باشگاه مشت‌زنی زیرزمینی را بر عهده دارد بازی کرد. فیلم اقتباسی از رمان چاک پالانیاک با همین عنوان بود و کارگردانی فیلم را دیوید فینچر، همان کارگردان فیلم «هفت»، بر عهده داشت. در زمان تولید فیلم، فینچر تعبیرش از فیلم را چنین بیان کرد: “بزن بزن و جنگ و دعوا در این مکان، لزوماً بدین معنا نیست که تعرض و پرخاشگری درون خود را بر سر فرد دیگری خالی کنیم. هدف این است که به این مکان وارد شویم تجربه کنیم و مشت‌های‌مان را بطور قابل ملاحظه‌تری رها کنیم و بعد متوجه می‌شویم که چگونه با حالتی دگرگون‌شده از این مکان بیرون می‌رویم”.

«باشگاه مشت‌زنی» برای نخستین‌بار در فستیوال بین‌المللی فیلم ونیز در معرض تماشای عموم گذاشته شد. به محض اکران فیلم نظرات موافق بسیاری را بخود جلب کرد. همچنین اجرای پیت بسیار مورد توجه واقع شد. در نشریه ورایتی منتقدی بنام دیوید رونی در یادداشت‌های خود نوشت: “پیت متین دارای موهبتی الهی و از لحاظ جسمانی پویا ست”.

بدنبال موفقیت در فیلم «باشگاه مبارزه» پیت در نقش یک مشت‌زن کولی ایرلندی در فیلمی گانگستری بنام «قاپ‌زنی» در کنار بازیگرانی همچون جیسون استاتام، وینی جونز، بنیسیو دل‌تورو و به کارگردانی گای ریچی حضور داشت. فیلم راجع به یک کشتی مخصوص دزدان دریائی بود که الماس‌های سرقت‌رفته را حمل می‌کرد، و پیت در این میان بعنوان یک احاطه‌کننده در جلوی مافیای روسی و آمریکائی و آن ارواح تیره و تار حاضر می‌شود. و ما در اینجا به وضوح تغییر لهجه ایرلندی او را در فیلم «متعلق به شیطان» به لهجه‌ای رسا و قابل فهم در این فیلم شاهد هستیم. او برای ادامه یک سری از مهارت‌های مشت‌زنی در باشگاه ریکی در واتفورد آموزه‌های بسیاری را کسب نمود.

در سال ۲۰۰۱ پیت و جولیا رابرتز «مکزیکی» را که یک کمدی رمانتیک بود تجربه کردند. نقش بعدی او در فیلمی با موضوع جنگ سرد اما مهیج به نام «جاسوس‌بازی» بود که در این فیلم رابرت ردفورت در نقش یک مربی و مشاور او را یاری کرد. همچنین در ۲۰۰۱ پیت (راستی رایان) در بازسازی فیلم «یازده یار اوشن» با حضور رت پک در دهه ۶۰ ایفای نقش کرد. او به همراه جرج کلونی، مت دیمون و اندی گارسیا در این فیلم پرستاره استیون سادربرگ ظاهر شدند. راجر ابرت درباره فیلم نوشت: “لحن گفتاری براد پیت بسیار زیباست”. او در فیلم انیمیشنی «افسانه‌های هفت دریا» محصول ۲۰۰۳ صدای سندباد این قهرمان کارتونی کوچک را بر عهده گرفت.

پیت همراه خواهر و برادرش (راگ و جولی نیل) در اسپرینگ‌فیلد در ایالت میسوری بزرگ شد

پیت از ۲۰۰۴ تا اکنون
در سال ۲۰۰۴ دو فیلم «دوازده یار اوشن» و فیلم حماسی «تِروی» بر گرفته از ایلیادِ هومر که آشیلِِِِ قهرمان را به تصویر می‌کشید بازی کرد. قبل از آغاز فیلم برای اجرای این نقش یک دوره آموزش ۶ ماهۀ شمشیربازی را طی کرد، و در زمان تولید فیلم تاندوم‌های پایش صدمه دید و ساخت فیلم را به مدت چند هفته به تعویق انداخت. میک لازال از نشریه سانفرانسیسکو کِرانیکِل در نقد «تِروی» در مورد اجرای پیت به او لقب “آهن‌ربا” را داد. در فیلم سال ۲۰۰۵، «آقا و خانم اسمیت» به کارگردانی داگ لیمان با بازیگری پیت (آقای اسمیت) و جولی (خانم اسمیت) سرآغاز آشنایی این دو شد. داستان راجع به زوج ملول و رنجیده‌خاطری ست که متوجه می‌شوند هر دوی آنها قاتلان سری هستند.

فیلم به دلیل رابطه خاص و کنش و واکنش‌های عجیب و غریب اما دیدنی این دو عنصر سرد، خشن و بی‌روح بسیار مورد استقبال و تمجید قرار گرفت. مجله استار تریبیون به این نکته اشاره کرد که: “زمانی‌که احساس می‌شود داستان بر حسب یک سِری اتفاقات معمولی پیش می‌رود فیلم بطور جمعی همه را شیفته خود می‌کند. انرژی انفجاری موجود در این دو ستاره این کیمیاگری را بر روی پرده سینما می‌کشاند”. فیلم با درآمدی بالغ بر ۴۷۸ میلیون دلار یکی از پرفروش‌ترین‌های ۲۰۰۵ لقب گرفت.

تنها فیلم برد پیتدر سال ۲۰۰۷ «بابل» به کارگردانی الخاندرو گونزالس ایناریتو بود که در کنار کیت بلانشت حضور یافت. فیلم از لحاظ کارگردانی و حضور بازیگرانی همچون پیت، بلانشت و گائل گارسیا برنال نظرات مثبتی را بخود جلب نمود. ویلیام آرنولد از استیل پست بر این نکته اشاره کرد که اجرای پیت باورنکردنی بود و به فیلم ظاهر و قابلیت دیدن می‌دهد. فیلم در مجموع نامزد هفت جایزه آکادمی و گلدن‌گلوب شد که یکی از نامزدی‌های مربوط به پیت به عنوان “بهترین بازیگر نقش مکمل مرد” می‌شد.

تصاویر برد پیت,عکس برد پیت

برد پیت در دوره مدرسه تقریباً در تمامی رشته ها حضور فعالی داشت؛ تنیس ، شنا ، گلف و…

بیوگرافی براد پیت
او (راستی ریان) در سومین فیلم اوشن بنام «سیزده یار اوشن» هم حضور یافت. در پایان اگرچه به اندازۀ دو فیلم اول پر سود نبود اما فروش بین‌المللی آن در حدود ۳۶ میلیون دلار رسید. او نقش اول فیلم «ترور جیسی جیمز به دست رابرت فورد بزدل» به کارگردانی اندرو دومینیک را بر عهده گرفت. اگرچه تولید فیلم در سال ۲۰۰۵ بود اما مجوز اکران آن در اواخر سال ۲۰۰۷ داده شد. در طول ساخت فیلم تصویرش از این شخصیت را چنین بیان می‌کند: “اتفاقاتی که تا به حال رخ داده تمام چیزهائی است که او بخاطرش به شهرت رسیده و همه افراد گروه یا مرده‌اند یا پشت میله‌های زندان‌اند. برادرش رفته و او دسته تبهکاران را رها کرده و تنهای تنهاست.

مهمتر از همه این‌که او دچار یک جنون اخلالگری می‌شود که او را بطور جدی از پا در می‌آورد”. اجرای موفق پیت جایزه بهترین بازیگر مرد شصت و چهارمین فستیوال بین‌المللی فیلم ونیز را برایش به ارمغان آورد. اگرچه پیت در این فستیوال حضور داشت اما بدلیل هجوم یکی از طرفداران دیوانه بسوی او مجبور شد قبل از دریافت جایزه سریعاً آنجا را ترک کند و فستیوال هم نتوانست این جایزه را به او برساند تا اینکه در فستیوال سال بعد آن را دریافت کرد.

اولین همکاری پیت با برادران کوئن (جوئل و اِتان) در کمدی سیاه و تلخ «بعد از خواندن بسوزان» در سال ۲۰۰۸ بود. این فیلم نظرات مثبتی را دریافت کرد .آندرو پولور از نشریه گاردین فیلم را “یک جراحت سخت که بطور ماهرانه‌ای یک کمدی جاسوسی را طرح‌ریزی کرد” نامید. بعد از این فیلم مجدداً پیت به همبازی خود کیت بلانشت در فیلم «بابل» و کارگردان «باشگاه مبارزه» دیوید فینچر ملحق شد و چهارمین نامزدی جایزۀ گلدن گلاب برای بازی در این فیلم هم نصیبش شد.

پیت دو نقش سینمائی جدید که در فهرست تولید قرار دارد را بر عهده خواهد گرفت. تولید فیلم «حرامزاده‌های لعنتی» از کوئنتین تارانتینو اکتبر ۲۰۰۸ در کشور آلمان آغاز شده. فیلم راجع یک جنگجوی آمریکائی (پیت) است که در مقابل نازی‌های آلمان که کشور فرانسه را در اشغال خود قرار داده‌اند در حال مبارزه است. فیلم باید منتظر بماند تا در سال ۲۰۰۹ مجوز پخش بگیرد. سپس قرارداد فیلم «Lost City of Z»را امضاء کرده که بعنوان یک جستجوگر بریتانیائی در حال تحقیق دربارۀ تمدن اسرارآمیز آمازونی است. همچنین در ۲۰۰۹ قصد دارد در فیلم داستانی «درخت زندگی» به کارگردانی ترنس مالیک در کنار شون پن بازی کند.

برد پیت یکی از طرفداران فهیم و دانای هنر معماری مخصوصاً سبک فرانک لئود رایت است

فعالیت‌های دیگر برد پیت
پیت در تبلیغات تجاری که برای بازارهای آسیائی در نظر گرفته شده بود مانند تبلیغ محصولات لباس‌های جین ادوین و همچنین در تبلیغات تجاری مارک هینکن که در سال ۲۰۰۵ بر روی آنتن رفت حضور یافت. پیت همراه با جنفیر آنیستون و کمپانی فیلم پارامونت پیکچرز یک کمپانی تولید فیلم بنام Plan B را در سال ۲۰۰۲ تاسیس کردند. این کمپانی تولید بعضی از فیلم‌های سال ۲۰۰۵ را بر عهده گرفت.

در پی وقوع توفان کاترینا در سال ۲۰۰۶ در منطقه نیواورلئان پیت گروهی از معماران حرفه‌ای را دور هم جمع کرد تا بتوانند طرح پروژه‌ای که پیت آن “درست بسازیم” نام نهاد را آغاز نمایند. یک سری کمک‌های مالی و ساخت ۱۵۰ خانه جدید در نیواورلئان را با همین گروه اجرا کردند. پیت و شخص خیری به اسم استیو بینک هر کدام مبلغ ۵ میلیون دلار وقف این پروژه انسان‌دوستانه کردند.

عروسی برد پیت با جنیفر آنیستون حدوداً ۱ میلیون دلار برایش آب خورد

برد پیت در رسانه‌ها
درسال ۱۹۹۳ برد پیت از دید نشریۀ امپایر بعنوان یکی از ۲۵ ستاره جذاب تاریخ سینما انتخاب شد. همچنین دو مرتبه در سال‌های ۹۵ و ۲۰۰۰ بوسیلۀ نشریه پیپل به عنوان جذاب‌ترین هنرپیشۀ مرد برگزیده شد. در مراسم سالیانۀ فوربس از پیت این‌گونه نام برده شد که”با استفاده از قدرت ستاره بودنش می‌تواند باعث شود که مردم فضاها و ماجراهائی را ببینند که معمولاً دوربین‌های فیلمبرداری آنها را از دست می‌دهد”.

سال ۲۰۰۴ پیت از کمپ دانشگاه میسوری دیدن کرد تا دانشجویان را برای راَُی دادن در انتخابات رئیس‌جمهوری همان سال تشویق نماید که آن موقع از جان کری حمایت می‌کرد. مجدداً در همان سال در یک مجمع عمومی در مورد سرمایه‌گذاری بر روی یک سری تحقیقات معاف از مالیات در زمینۀ سلول‌های بنیادی نارس که شبیه‌سازی و تخریب سلول‌های رشد نکردۀ انسانی را در برداشت سخنانی را ایراد نمود و گفت: “باید این اطمینان را حاصل نمائیم که راه‌هایی را برای بهترین و هوشمندترین افراد که توان عبور از آن را دارند خواهیم گشود که قادر باشند راه‌های درمان بیماری‌ها را کشف نمایند که در حقیقت آن‌ها هم بر این باورند که توان انجام چنین امر خطیری را دارند.” او همچنین سازمانی را در کالیفرنیا مورد حمایت خود قرار داد که در آن دولت فدرال آمریکا سرمایه‌هایی را بر روی این تحقیقات اختصاص داد که در این بررسی‌‌ها از انواع مختلف سلول‌های بنیادی و سلول‌های بنیادی رشد نیافتۀ بزرگسالان استفاده می‌کردند.

در دسامبر ۲۰۰۶ در تصویری از او در موزه هنری ونیتی فیر بطور باشکوهی نشان داده شد. او در عکسی آبی رنگ که در آن بجز یک شورت مخصوص بوکسورها و یک جفت جوراب چیزی به تن نداشت و در دستش یک اسلحه بود و بنظر می‌رسید که سرتا پایش خیس آب است ظاهر شد. براد پیت، باراک اوباما را در انتخابات ریاست جمهوری ۲۰۰۸ حمایت کرد.

زندگی خصوصی برد پیت
او یکی از طرفداران فهیم و دانای هنر معماری مخصوصاً سبک فرانک لئود رایت است. کمک‌های مالی بسیاری به “National Trust”برای حفاظت از آثار تاریخی کرده است. پیت بازیگر سریال «دوستان» جنیفر انیستون را در سال ۹۸ ملاقات کرد، در تاریخ ۲۹ جولای ۲۰۰۰ در یک مراسم عروسی در محیطی سربسته در مالیبو با یکدیگر ازدواج کردند، در ژانویۀ ۲۰۰۵ او و همسرش اعلام کردند که بعد از ۷ سال زندگی مشترک تصمیم دارند بطور رسمی از یکدیگر جدا شوند و ۲ ماه بعد آنیستون تقاضای طلاق کرد که علت آن اختلافات حل‌نشدنی ذکر شد.

وقتی که ازدواجش با آنیستون رو به اتمام بود با دیگر ستاره زن (آنجلیا جولی) درگیر یک سری حواشی شدند که در آنجا جولیا بعنوان “زن دیگر” بیشتر به خاطر فیلم آقا و خانم اسمیت مورد خطاب قرار گرفت در حالی‌که هر دوی آنها (جولی و پیت) وجود هر نوع رابطه‌ای را تکذیب کردند. با این وجود این حدس و گمان‌ها تا سال ۲۰۰۴ و اوایل ۲۰۰۵ ادامه پیدا کرد.

در آوریل ۲۰۰۵ یعنی یک ماه پس از تقاضای طلاق آنیستون، یک سری عکس که شایعۀ رابطۀ بین پیت و جولی را مورد تصدیق قرار می‌داد برملا شد. این عکس‌ها که تصویری از پیت و جولی و پسر جولی (مادوکس) در سواحل کنیا را نشان می‌داد به قیمت ۵۰۰ هزار دلار فروخته شد. در طول تابستان این دو نفر اغلب اوقات با هم دیده می‌شدند بطوریکه در یکی از رسانه‌ها بشوخی به آنها لقب برادجلینا←براد+آنجلینا دادند. آخرین مدارک طلاق پیت و آنیستون در تاریخ ۲ اکتبر ۲۰۰۵ بوسیله دادگاه عالی لس‌آنجلس تایید گردید.

فرزندان
در جولای ۲۰۰۵ پیت، جولی را در سفر به اتیوپی همراه کرد جائی‌که جولی یک دختر ۶ ماهه بنام زهرا را به فرزندخواندگی پذیرفت، در دسامر ۲۰۰۵ اعلام شد که پیت درخواست کرده است که هر دو فرزند‌خوانده‌های جولی را قانوناً به فرزندی قبول کند و نام خانوادگی این بچه‌ها رسماً به جولی-پیت تغییر یافت. در ۲۷ می ۲۰۰۶ جولیا در طی یک عمل سزارین، دخترش شیلوه نوول جولی-پیترا در نامیبیا بدنیا آورد.

در ۱۵ مارچ ۲۰۰۷ جولی، یک پسر بچه ۳ ساله از ویتنام را به فرزندی گرفت و او را پکس تین جولی-پیت نامید.

در ۱۲ جولای ۲۰۰۸ فرزندان دو قلوی این زوج، یک پسر بنام ناکس و یک دختر بنام ویوینی در بیمارستان لئون در شهر نایس فرانسه متولد شدند و حق امتیاز گرفتن اولین عکس‌ها از ناکس و ویوینی به طور همزمان به نشریه پیپل و هلو به قیمت ۱۴ میلیون دلار فروخته شد که گران‌ترین عکس‌هایی بود که تا بحال گرفته شده بود که این پول‌ها به موسسه خیریه جولی و پیت واریز شد.

برد پیت از سال ۲۰۰۵ تا بحال به همراه آنجلینا جولی زندگی می کند

نکاتی که باید درباره براد پیت بدانید:
همسر جنیفر آنیستون از سال ۲۰۰۰ تا ۲۰۰۵ بود.

بازی در فیلم آپولو ۱۳ را رد کرد تا در هفت حضور پیدا کند.

در سال ۱۹۹۹ یک دختر توانسته بود در نیمه شب بصورت مخفی به محوطه خانه پیت وارد شود و از پنجره خانه اش به داخل خانه برود!. بعد از مشخص شدن این ورود غیرقانونی ، دادگاه به این دختر اعلام کرد که نباید به مدت ۳ سال با براد ارتباط داشته باشد و حتی از ۱۰۰ قدمی خانه اش هم عبور کند!

دولت چین بخاطر بازی پیت در فیلم ۷ سال در تبت، اجازه ورود وی به خاک کشورش را نمی دهد.

بعد از فیلم هفت مدتی با گوینت پالترو نامزد بود.

از طرف مجله مردم به عنوان به یکی از ۵۰ مرد زیبای جهان انتخاب شده بود

در اصل قرار بود ویلیام بالدوین در نقش J.D در فیلم تلما و لوئیز بازی کند اما زمانی که وی انصراف داد، پیت جایگزینش شد.

در دوره مدرسه تقریباً در تمامی رشته ها حضور فعالی داشت؛ تنیس ، شنا ، گلف و…

یک برادر به نام داگ و یک خواهر به نام جولی دارد.

قرار بود در نقش نئو در فیلم ماتریکس بازی کند!

عروسی اش با جنیفر آنیستون حدوداً ۱ میلیون دلار برایش آب خورد.

به خانواده اش صحنه ی خشنی از فیلم باشگاه مشت زنی را نشان داد تا آنها را متقاعد کند که این فیلم را نبینند.

پیت در سه فیلم بازی کرده که در عنوانشان شماره هفت به چشم می خورد؛ هفت ، هفت سال در تبت و سندباد : افسانه ی هفت دریا.

بازیگر مورد علاقه اش دیان ویست هست.

مایل بود در نقش دارسی در فیلم غرور و تعصب بازی کند اما زمانبندی کاری اش با فیلمبرداری فیلم ناهماهنگ بود. بنابراین از بازی در آن انصراف داد

قرار بود در فیلمهای چارلی و کارخانه شکلات سازی و اسلیپی هالو حضور پیدا کند اما سرانجام جانی دپ در هر دو فیلم جایگزینش شد.

برای بازسازی شهر نیو اورلئان ( که توسط طوفان تقریباً نابود شده بود ) ۵ میلیون دلار اهدا کرد

از سال ۲۰۰۵ تا بحال به همراه آنجلینا جولی زندگی می کند.

بازیگر مورد علاقه برد پیت، دیان ویست هست

فیلم شناسی برد پیت

سال	عنوان	نقش	توضیحات بیشتر
۱۹۸۷	کمتر از صفر
۱۹۸۷–۱۹۸۸	دالاس		چهار قسمت
۱۹۸۸	طرف تاریک خورشید	ریک
۱۹۸۹	خوشحال با هم	برایان
۱۹۸۹	طبقه برنده
۱۹۹۰	جوان هم می‌میرد	بیلی کانتون
۱۹۹۱	تمام مسیرها	جو مالونی
۱۹۹۱	تلما و لوییز	جِی. دی.
۱۹۹۱	جانی جیرپوش	جانی جیرپوش
۱۹۹۲	تماس	کاکس
۱۹۹۲	دنیای خوب	کاراگاه فرانک هریس
۱۹۹۲	رودخانه‌ای از میان آن می‌گذرد	پائول مکلین
۱۹۹۳	کالیفرنیا	اِرلی گِرِیس
۱۹۹۳	عشق حقیقی	فِلوید
۱۹۹۴	علاقه	اِلیوت فالر
۱۹۹۴	مصاحبه با خون‌آشام	لوئیس دِپونته دو لاک	برنده جایزه فیلم MTV برای بهترین بازیگر مرد – بهترین عملکرد

نامزد جایزه زحل برای بهترین نقش اول مرد۱۹۹۴افسانه‌های خزانتِریستان لادلُو ۱۹۹۵هفتدیوید میلز ۱۹۹۶دوازده میمونجِفری گُوینز ۱۹۹۶خواب روهامایکل سولیوان ۱۹۹۷متعلق به شیطانفرانسیس «فرانک» اِشتاین/روری دِونی ۱۹۹۷هفت سال در تبّتهنریک هارِر ۱۹۹۸

با جو بلک آشنا شویدجو بلک/مرد در کافی شاپ ۱۹۹۹باشگاه مبارزهتایلر داردِن ۲۰۰۰قاپ‌زنیمیکی اُنیل ۲۰۰۱مکزیکیجری وِلباخ ۲۰۰۱جاسوس بازیتام بیشاپ ۲۰۰۱یازده یار اوشنراستی رایان ۲۰۰۱مجموعه تلویزیونی دوستانویل کلبرتقسمت: «یک شایعه»

نامزد جایزه امی برای بازیگر برجسته مهمان در یک سریال کمدی۲۰۰۳سندباد: افسانه هفت دریاسندبادصداپیشگی۲۰۰۴

تروآآشیلنامزد جایزه فیلم MTV برای بهترین مبارزه مشترک با اریک بانا

نامزد جایزه فیلم MTV برای بهترین عملکرد – مرد۲۰۰۴دوازده یار اوشنراستی رایان ۲۰۰۶

آقا و خانم اسمیتجان اسمیتجایزه فیلم MTV برای بهترین مبارزه مشترک با آنجلینا جولی

نامزد جایزه فیلم MTV برای بهترین بوسه مشترک با آنجلینا جولی۲۰۰۶

بابلریچاردجایزه Gotham برای بهترین گروه بازیگران

جایزه جشنواره بین‌المللی فیلم پالم اسپرینگز برای بهترین گروه بازیگران

جایزه انجمن منتقدان فیلم سن دیگو برای بهترین گروه بازیگران

نامزد جایزه انجمن منتقدان فیلم شیکاگو برای بهترین بازیگر نقش مکمل مرد

نامزد جایزه گلدن گلوب برای بهترین بازیگر مرد نقش مکمل – تصویر حرکت

نامزد جایزه بهترین بازیگر نقش مکمل مرد – تصویر حرکت۲۰۰۷سیزده یار اوشنراستی رایان ۲۰۰۷ترور جسی جیمز به وسیله رابرت فورد بزدلجسی جیمزبرنده جام Volpi جشنواره فیلم ونیز برای بهترین بازیگر نقش اول مرد۲۰۰۸پس از خواندن بسوزانچدنامزد جایزه بافتا برای بهترین بازیگر نقش مکمل مرد

نامزد دریافت جایزه، انجمن منتقدان فیلم دیترویت برای بهترین بازیگر

نامزد دریافت جایزه انجمن منتقدان فیلم هوستون برای بهترین بازیگر نقش مکمل مرد۲۰۰۸

سرگذشت غریب بنجامین باتنبنجامین باتننامزد دریافت جایزه، آکادمی آواردز برای بهترین بازیگر نقش اول مرد

نامزد جایزه بافتا برای بهترین بازیگر نقش اول مرد در نقش اصلی

نامزد جایزه انجمن منتقدان فیلم آمریکا برای بهترین بازیگر نقش اول مرد

نامزد جایزه انجمن منتقدان فیلم آمریکا برای بهترین بازیگر

نامزد جایزه گلدن گلوب برای بهترین بازیگر نقش اول مرد – درام حرکت تصویر

نامزد نامزد جایزه انجمن منتقدان فیلم هوستون برای بهترین بازیگر نقش اول مرد

نامزد جایزه زحل برای بهترین بازیگر نقش اول مرد

نامزد جایزه انجمن صنفی بازیگران برای عملکرد برجسته یک بازیگر در سینما

نامزد جایزه انجمن Screen Actors برای عملکرد برجسته توسط یک بازیگر مرد در نقش اصلی۲۰۰۹

حرامزاده‌های لعنتیسرهنگ آلدو راینانجمن منتقدان فیلم آمریکا برای بهترین بازیگر

جایزه انجمن منتقدان فیلم محفل ققنوس برای بهترین بازیگر

جایزه انجمن منتقدان فیلم سن دیگو برای بهترین بازیگر

جایزه انجمن صنفی بازیگران برای عملکرد برجسته بازیگر در تصویر حرکت

نامزد- دریافت جایزه، انجمن منتقدان فیلم دیترویت برای بهترین بازیگر

نامزد- جایزه MTV برای بهترین اجرای شخصیت۲۰۱۰

ابرذهن (انیمیشن)مترو منصداپیشگی۲۰۱۱

درخت زندگیآقای اُبرینجایزه انجمن ملی منتقدان فیلم برای بهترین بازیگر نقش اول مرد

جایزه حلقه منتقدان فیلم نیویورک برای بهترین بازیگر نقش اول مرد

نامزد – جایزه انجمن منتقدان فیلم شیکاگو برای بهترین بازیگر نقش مکمل مرد

نامزد -جایزه انجمن مرکزی منتقدان فیلم اوهایو برای بازیگر نقش اول مرد سال۲۰۱۱

مانیبال

بیلی بینجایزه انجمن منتقدان فیلم بوستون برای بهترین بازیگر نقش اول مرد

جایزه بهترین بازیگر نقش اول مردانجمن ملی منتقدان فیلم

جایزه حلقه منتقدان فیلم نیویورک برای بهترین بازیگر نقش اول مرد

نامزد – جایزه اسکار برای بهترین بازیگر نقش اول مرد

نامزد – جایزه بین‌المللی AACTA برای بهترین بازیگر نقش اول مرد

نامزد – جایزه بافتا برای بهترین بازیگر نقش اول مرد در نقش اصلی

نامزد – جایزه انجمن منتقدان فیلم برای بهترین بازیگر نقش اول مرد

نامزد – جایزه انجمن منتقدان اوهایو، برای بازیگر نقش اول مرد سال

نامزد – جایزه انجمن دالاس، فورت ورث، برای بهترین بازیگر نقش اول مرد

نامزد – جایزه انجمن منتقدان فیلم دیترویت برای بهترین بازیگر نقش اول مرد

نامزد – جایزه گلدن گلوب برای بهترین بازیگر نقش اول مرد – درام حرکت تصویر

نامزد – جایزه انجمن منتقدان فیلم هوستون برای بهترین بازیگر نقش اول مرد

نامزد – جایزه انجمن منتقدان فیلم محفل ققنوس برای بهترین بازیگر نقش اول مرد

نامزد – جایزه انجمن منتقدان فیلم سن دیگو برای بهترین بازیگر نقش اول مرد

نامزد – جایزه ماهواره‌ای برای بهترین بازیگر نقش اول مرد – درام حرکت تصویر

نامزد – جایزه انجمن بازیگران برای عملکرد برجسته توسط یک بازیگر مرد در نقش اصلی

نامزد – جایزه انجمن منتقدان فیلم دروازه سنت لوئیس برای بهترین بازیگر نقش اول مرد

نامزد – جایزه انجمن فیلم منتقدان منطقه واشنگتن دی سی برای بهترین بازیگر نقش اول مرد۲۰۱۱خوش قدم ۲صداپیشگی ۲۰۱۲به آرامی بکشجکی کوگان ۲۰۱۳جنگ جهانی زدگری لین ۲۰۱۳۱۲ سال بردگیساموئل باس ۲۰۱۳مشاوروستری ۲۰۱۳سفر زمانراوی ۲۰۱۴شماره ۲۲ خیابان جامپ استریتگری لین ۲۰۱۴خشموارددی ۲۰۱۵کنار دریارولاند ۲۰۱۷جنگ جهانی زد ۲گری لین

بیوگرافی تولگا تکین (اوزجان در سریال گوزل)+عکس

ادامه مطلب

بیوگرافی جانی دپ + عکس جدید جانی دپ

بیوگرافی جانی دپ + عکس جدید جانی دپ

بیوگرافی و عکس جانی دپ

جهانی‌ها ->بیوگرافی

بیوگرافی و عکس جانی دپ

جان کریستوفر دوم (John Christopher “Johnny” Depp II) در سال ۱۹۶۳ در اونزبورو واقع در کنتاکی امریکا به دنیا آمد

پدرش سنیور جان کریستوفر دپ نام داشت و مهندس بود، مادرش بتی سو پالمر و یک پیشخدمت بود. آنها در سال ۱۹۷۸ از هم جدا شدند.

جانی در خانواده‌ای از نژادهای ایرلندی و آلمانی و آمریکایی اصیل به دنیا آمد و در سال ۱۹۷۰ همراه با خانواده‌اش به فلوریدا نقل مکان کرد و در آنجا بزرگ شد.

وی در ۱۶ سالگی از مدرسه اخراج شد و به موسیقی راک روی آورد و وارد یک گروه راک به نام کیدز شد. در سال ۱۹۸۳ دپ با لوری آن آلیسون ازدواج کرد.

چند سال بعد همسرش، نیکولاس کیج را به او معرفی کرد و کیج به او پیشنهاد کرد تا وارد عرصهبازیگری و سینما شود. جانی در سال ۱۹۸۵ از همسرش جدا شد.

در سال ۱۹۹۵ جانی دپ از سوی مجله امپایر به عنوان یکی از ۱۰۰ ستاره تاریخ سینما شناخته شد و از سوی این مجله مقام ۶۷ را در بین ۱۰۰ ستاره همیشگی سینما بدست آورد.

در فیلم شکلات در ۲۰۰۲ آهنگسازی کرد. در سال ۲۰۰۱ یکی از ۲۰ چهره دنیای سرگرمی شناخته شد و در سال ۲۰۰۲ بخاطر بازی در فیلم دزدان دریایی کارائیب موفق به دریافت جایزه بهترین بازیگر از سوی تماشاگران شد.

جانی به خاطر لباس‌های جین پاره‌ای که می‌پوشد معروف است. رابرت دنیرو درباره او گفته: بدون جانی سینما چیزی کم داشت.

برخی از افتخارات هنری جانی دپ:

نامزد جایزه گلدن گلوب در شاخه بازیگر مرد نقش اصلی/در ژانر موزیکال یا کمدی، برای فیلمتوریست – ۲۰۱۰

نامزد جایزه گلدن گلوب در شاخه بازیگر مرد نقش اصلی/در ژانر موزیکال یا کمدی، برای فیلم آلیس در سرزمین عجایب (فیلم ۲۰۱۰)

برنده جایزه گلدن گلوب در شاخه بازیگر مرد نقش اصلی/در ژانر موزیکال یا کمدی، برای فیلمسوئینی تاد – ۲۰۰۸

نامزد اسکار بازیگر نقش اول مرد برای فیلم سوئینی تاد – ۲۰۰۸

نامزد گلدن گلوب در شاخه بازیگر مرد نقش اصلی/در ژانر موزیکال یا کمدی، برای فیلم دزدان دریایی کارائیب: گنجینه مرد مُرده- ۲۰۰۷

نامزد گلدن گلوب در شاخه بازیگر مرد نقش اصلی/در ژانر موزیکال یا کمدی، برای فیلم چارلی و کارخانه شکلات – ۲۰۰۶

نامزد اسکار بازیگر نقش اول مرد برای فیلم در جستجوی ناکجاآباد – ۲۰۰۵

نامزد گلدن گلوب در شاخه بازیگر مرد نقش اصلی/در ژانر درام، برای فیلم در جستجوی ناکجاآباد -۲۰۰۵

نامزد دریافت جایزه اسکار در سال ۲۰۰۴ برای فیلم “دزدان دریایی کارائیب” به عنوان بهترین بازیگر نقش اول

دریافت جایزه امپایر (انگلستان) در سال ۲۰۰۴ برای فیلم “دزدان دریایی کارائیب”

نامزد دریافت جایزه گلدن گلوب در سال ۲۰۰۵ برای فیلم “Finding neverland ”

نامزد دریافت جایزه اسکار در سال ۲۰۰۰ برای فیلم ” Finding neverland ” به عنوان بهترین بازیگر نقش اول

نامزد دریافت جایزه گلدن گلوب در سال ۱۹۹۵ برای فیلم “اد وود” به عنوان بازیگر

برخی از آثار هنری جانی دپ:سینما

۲۰۱۱ – سایه‌های سیاه

۲۰۱۱ – دزدان دریایی کارائیب: بر امواج بیگانه ( کاپیتان جک اسپارو)

۲۰۱۰ – توریست (فیلم ۲۰۱۰)

۲۰۱۰ – آلیس در سرزمین عجایب (فیلم ۲۰۱۰) (کلاه دوز دیوانه)

۲۰۰۹ – دشمنان ملت (جان دیلنجر)

۲۰۰۹ – شهر گناه ۳ (در حد شایعه)

۲۰۰۹ – خاطرات رم (پائول کمپ)

۲۰۰۹ – شهر گناه ۲

۲۰۰۹ – شانتارام (لیندزی)

۲۰۰۷ – سوئینی تاد (سوئینی تاد)

۲۰۰۷ – دزدان‌دریایی کارائیب: پایان جهان (کاپیتان جک اسپارو)

۲۰۰۶ – دزدان‌دریایی کارائیب: صندوقچه مرد مرده (کاپیتان جک اسپارو)

۲۰۰۶ – هرزه (لارنس دان مور)

۲۰۰۵ – عروس مرده (صدا) (ویکتور ون دورت)

۲۰۰۵ – چارلی و کارخانه شکلات سازی (ویلی وونکا) (بر اساس داستانی از رولد دال)

۲۰۰۴ – افسار گسیخته (راچستر)

۲۰۰۴ – در جستجوی ناکجاآباد (سر جیمز ماتیو باری)

۲۰۰۴ – و بعد از آن آنها شاد زیستند

۲۰۰۴ – پنجره مخفی (مورت رینی)

۲۰۰۳ – صبحانه با شکارچی (وین اوینگ)

۲۰۰۳ – گمشده در لامانچا (لوییز په په)و(کیث فولتون)

۲۰۰۳ – روزی روزگاری در مکزیک (ساندس)

عکس‌های جانی دپ

بیوگرافی حسین دمیر در سریال لطیفه (بوراک تامدوغان)

حسین دمیر

عکس های حسین دمیر در سریال ترکی لطیفه Serial و بیوگرافی حسین دمیر

بوراک تامدوغان (Burak Tamdoğan) متولد ۱ ژانویه سال ۱۹۷۱ در شهر آنکارا , ترکیه می باشد. او یکی از بازیگران موفق سینمای ترکیه می باشد.

او هم اکنون در سریال لطیفه (Kara Para Ask-پول کثیف عشق) با انگین اکیورک و طوبا بویوک‌اوستون همبازی است. او در سریال لطیفه در نقش حسین دمیر هنرنمایی می کند.

فیلم شناسی

(Beynelmilel (2006

(Sicak (2008

(Ayakta kal (2009

(۲۰۱۴)Kara Para Ask

حسین دمیر

زندگینامه وورال بازیگر سریال فاطما گل + عکس

بیوگرافی وورال در سریال فاطما گل

بوگرا گلسوی متولد ۲۲ فوریه ۱۹۸۲ در انکارا است. او بازیگر و کارگردان و ارشیتک و عکاس است. او برای مدتی در قبرس زندگی می کرد و در انجا به فعالیت های سینمایی می پردازد.

او از سال ۲۰۰۲ کار بازیگری را شروع کرده است. قبل از ان به فیلمسازی فیلم کوتاه می پرداخته است. یک نکته جالب او دوست سلن سویدار بازیگر نقش توپراک بوده ولی با هم بهم زده اند.

او بعد از سلن با هنرپیشه ترکیه ای بورجو کارا در سال ۲۰۱۱ ازدواج کردند ولی در ۲۰۱۲ طلاق گرفتند. او در سریال فاطمه گل هم بازی کرده و نقش گونی را در سریال کوزی را نیز بازی کرده است.

تصاویر سریال فاطما گل

وورال در سریال فاطما گل

بیوگرافی وورال,بیوگرافی وورال در سریال فاطما گل

تصاویروورال در سریال فاطما گل