بیوگرافی سیاستمداران خارجی
عکس + بیوگرافی باراک اوباما
بیوگرافی و زندگینامه باراک اوباما +عکس
باراک اوباما
بیوگرافی باراک اوباما
باراک حسین اوبامای دوم (به انگلیسی: Barack Hussein Obama II) (زاده ۴ اوت ۱۹۶۱ میلادی ایالت هاوایی)، عضو حزب دمکرات ایالات متحده آمریکا، سناتور جوان ایالت ایلینوی، رئیس‌جمهور ایالات متحده آمریکا از ژانویه ۲۰۰۹ تا کنون به مدت دو دوره ۴ ساله و به عنوان چهل و چهارمین رئیس جمهور ایالات متحده آمریکا و برنده جایزه صلح نوبل است.
تولد : ۴ اوت ۱۹۶۱
هونولولو، هاوایی
ملیت : ایالات متحده آمریکا
حزب سیاسی : دموکرات
همسر : میشل اوباما
فرزندان : دو دختر: مالیا آن (متولد ۱۹۹۸) و ساشا (متولد ۲۰۰۱)
محل اقامت : کاخ سفید – شیکاگو، ایلینوی
محل تحصیل : دانشگاه کلمبیا
مدرسه حقوق هاروارد
پیشه : سیاستمدار
حرفه : وکالت، مولف، پروفسور حقوق اساسی
دین : مسیحیت، پروتستان
وب‌گاه : www.barackobama.com
جوایز : جایزه صلح نوبل (۲۰۰۹)
والدین: باراک اوباما و آن دانهام
باراک اوباما ۴ اوت ۱۹۶۱ در ایالت هاوایی متولد شد. پدرش یک کنیایی سیاهپوست و مادرش زنی سفیدپوست از اهالی ویچیتای ایالت کانزاس بود که ازدواج آنها دوام زیادی نداشت و آن دو سرانجام از یکدیگر جدا شدند.
پدر و مادر اوباما در دانشگاه هاوایی در مانوا با یکدیگر آشنا شده بودند. آن دانهام، مادر اوباما با وجود مشکلات عدیده موفق شده بود در رشتهٔ مردم‌شناسی از همان دانشگاه مدرک دکترا دریافت کند. اگر چه پدر و پدرخوانده اوباما هردو مسلمان بودند؛ اما او یک مسیحی بار آمد و در ۴ سالگی که در اندونزی زندگی می‌کرد، به جای شرکت در مدرسه «مکتب مذهبی مسلمانان» به مدارس کاتولیک و یا سکولار رفت. اوباما هم‌اکنون نیز عضو کلیسای متحد می‌باشد.
دوران تحصیل
اوباما نخست در ۱۹۸۳ لیسانس علوم سیاسی با گرایش روابط بین‌الملل از دانشگاه کلمبیا دریافت کرد. در سال ۱۹۸۸ پس از چند سال کار در شیکاگو با گرفتن کمک هزینه تحصیلی وارد دانشکده حقوق دانشگاه هاروارد شد. در سال دوم تحصیل خود در هاروارد به ریاست ژورنال مشهور نشریه قانون هاروارد انتخاب گردید. او اولین رئیس سیاهپوست این نشریه حقوقی بود. اوباما دکترای حقوق خود را از دانشگاه هاروارد دریافت نمود.
پس از فارغ التحصیل شدن به شیکاگو بازگشت و کارش را به عنوان وکیل حقوق مدنی آغاز کرد. باراک اوباما از سال ۱۹۹۲ تا ۲۰۰۴ به تدریس دروس حقوق اساسی (constitutional law) در دانشگاه شیکاگو اشتغال داشت.
زندگی سیاسی
اوباما در ۴ ژانویه ۲۰۰۵ وارد سنا شد. با وجود تازه وارد بودن در واشنگتن، گروهی از مشاوران خبره را که معمولاً سناتورهای تازه کار به آن توجهی نمی‌کنند به کار گرفت. او«پیت روز»، کهنه سرباز قدیمی در امور سیاست ملی را به عنوان رییس ستاد خود انتخاب کرد. وی با کنار زدن هیلاری کلینتون تنها رقیب جدی خود در کنگره ملی حزب دموکرات به عنوان نامزد این حزب معرفی شد. او همچنین «کارن کورن بلو» اقتصاددان را به عنوان معاون سیاسی خود منصوب کرد.
وی همچنین مسئولان اجرایی پیشین کلینتون، «آنتون لیک» و «سوزان رایس» را به عنوان مشاوران سیاست خارجی خودش برگزید. اوباما پنجمین آفریقایی آمریکایی است که به سنا راه پیدا کرده و همچنین سومین آفریقایی آمریکایی است که با رأی بالا به عنوان سناتور برگزیده شده‌بود. وی تنها سناتوری بود که عضو کمیتهٔ حزبی سیاهان کنگره بود.
»سی کیو» که هفته نامه‌ای فرا حزبی است، او را براساس تمام آرا و مصوبات سنا بین سالهای ۲۰۰۵ تا ۲۰۰۷ وفادارترین دموکرات معرفی کرده‌است. وی همچنین براساس نظرسنجی انجام گرفته از سوی مجلهٔ نشنال ژورنال به عنوان لیبرال‌ترین سناتور در سال ۲۰۰۷ انتخاب شد.
ستاد انتخابات ریاست جمهوری
باراک اوباما در فوریه سال۲۰۰۷ در ایالات ایلینوی در یک سخنرانی اعلام کرد نامزد انتخابات ریاست جمهوری سال ۲۰۰۸ خواهد بود. ستاد انتخاباتی وی در نیمه نخست سال ۲۰۰۷، موفق به جلب ۵۴ میلیون دلار از سوی حامیان شد که رکوردی در جلب سرمایه نسبت به انتخابات سالهای پیش از آن بود.
نظرسنجی‌ها نشان میداد که او با هیلاری کلینتون دیگر نامزد انتخابات ریاست جمهوری حزب دمکرات رقابتی تنگاتنگ داشت همچنین او در انتخابات مقدماتی مجمع حزب دموکرات در ایالت آیووا نفر اول شد و در ایالت نیوهمشایر با اختلاف ۳ درصد بعد از سناتور کلینتون در جایگاه دوم قرار گرفت.
-هزینه انتخاباتی
در سپتامبر ۲۰۰۷، اوباما در پرسشنامه‌ای در برابر سؤال آیا مایل هستید در سیستم تأمین مالی دولتی شرکت کنید، جواب «آری» داد. او اضافه کرد که فعالانه در جهت کسب توافق برای استفاده از بودجه دولتی در انتخابات عمومی، کوشش خواهد کرد. با این حال اوباما تا ابتدای سال ۲۰۰۸ موفق به جمع آوری مبلغی رکورد شکن معادل ۲۳۴ میلیون دلار از طریق کمک‌های اهدایی خصوصی گردید.
در ژانویه ۲۰۰۸، اوباما موفق شد ۳۲ میلیون دلار کمک دریافت کند، در حالی که هیلاری کلینتون مجبور شد برای مبارزات انتخاباتی از حساب شخصی خود پنج میلیون دلار برداشت کند. در آوریل ۲۰۰۸ اوباما ۴۲ میلیون دلار خرج فعالیت‌های انتخاباتی خود کرد که فاصله زیادی با ۹ میلیون دلار مخارج هیلاری کلینتون داشت.
-باراک اوباما در رسانه‌ها
هفته‌نامه تایم در شماره ۲ مه ۲۰۰۸، پنجمین فهرست سالانه «بانفوذترین زنان و مردان جهان» را منتشر کرد. در این رده‌بندی، اوباما در مقام سوم در ردهٔ «بانفوذترین رهبران کشورها و انقلابیون» جای داشت.
-جنجال کشیش جرمایا رایت
در آوریل ۲۰۰۸ باراک اوباما، در واکنش به سخنان جرمایا رایت کشیش سابق خود گفت: «از نظراتی که از جانب آقای رایت بیان می‌شود عصبانی ام و دلتنگ شده‌ام. او همچنین سخنان جرمایا رایت را تفرقه انگیز و مخرب و در جهت منافع افرادی دانست که برای افزایش تنفر نژادی تلاش می‌کنند.»
جرمایا رایت دولت آمریکا را به بدرفتاری با سیاهان و انتشار عمدی ویروس عامل بیماری ایدز بین آنها متهم کرده‌بود. به گفته جرمایا رایت، سیاهان آمریکا باید به خاطر ادامه بدرفتاری دولت با خود بگویند: «خداوند آمریکا را به خاطر برخورد غیرانسانی با شهروندانش لعنت کند.»
اوباما در واکنش به سخنان جنجالی جرمایا رایت درباره دولت آمریکا گفت: «بر این باورم این سخنان تصویر درستی از دیدگاه کلیسای سیاهپوستان آمریکا ارائه نکرده‌است، این سخنان ارزش‌ها و باورهای من را به تصویر نمی‌کشد.» باراک اوباما همچنین سعی کرد از رایت فاصله بگیرد. او گفت: «جرمایا رایت دیگر آن فردی نیست که بیست سال پیش دیده بودم. هر رابطه‌ای که با او داشتم در نتیجه سخنان او تغییر کرده‌است.»
-موضع گیری‌های سیاسی
اوباما از اولین مخالفان سیاست‌های دولت بوش در عراق بود. در دوم اکتبر ۲۰۰۲، روزی که کنگره مصوبهٔ جنگ عراق را تصویب کرد و به دولت بوش مجوز جنگ را داد، اوباما در اجتماع بزرگی از مخالفان جنگ عراق در شیکاگو سخنرانی کرد. در ۱۶ مارس ۲۰۰۳، هنگامی که جورج بوش اولتیماتوم ۴۸ ساعته‌ای به صدام حسین برای خروج از عراق یا مواجهه با جنگ داده بود، اوباما در بزرگترین اجتماع ضد جنگ در شیکاگو سخنرانی کرد و اظهار داشت که هنوز برای جلوگیری از وقوع جنگ «دیر نشده است«
این مساله او را از سایر رقبایش در انتخابات سنا در سال ۲۰۰۴ که به جنگ رأی مثبت داده بودند متمایز کرد. اوباما به عنوان یک سناتور با مواضع لیبرال جایگاه خود را مشخص کرده با این حال در برخی موضوع‌ها چون آموزش و جلوگیری از بیماری ایدز نیز با همکاران جمهوریخواه خود هم عقیده بود.
-اوباما و خاورمیانه
موضع گیری سیاسی نامزدهای رئیس جمهوری و رؤسای جمهوری آمریکا در مقابل مسائل مختلف جهانی یکی از مباحث مهمی است که همیشه با حساسیتی بسیار از سوی ناظران دنبال می‌شود. مسائل منطقهای در سراسر جهان به ویژه در خاورمیانه، روند صلح خاورمیانه بین اعراب و اسرائیل و دیگر چالشهای در پیش روی از موارد مهم این مبحث به شمار می رود. ایران، روند صلح خاورمیانه و موضع گیری رئیس جمهوری جدید آمریکا در برابر رژیم اسرائیل از موارد مهمی بود که در مورد خاورمیانه از برجستگی های بیشتری برخوردار بود. در این بین موضع او در برابر ایران و رژیم صهیونیستی از اهم مسائل مطرح شده بودند.
-موضع اوباما در برابر اسرائیل
در آوریل ۲۰۰۸، در مناظره نود دقیقه‌ای بین هیلاری کلینتون و باراک اوباما که از شبکه تلویزیونی ای‌بی‌سی آمریکا پخش شد. اوباما در پاسخ به واکنش او به حمله ایران به اسرائیل گفت: «آمریکا اقدام مناسب را انجام خواهد داد. وی در سخنرانی‌ای در تاریخ ۴ ژوئن ۲۰۰۸ میلادی که در کمیته روابط عمومی آمریکایی اسرائیلی (AIPAC) انجام گرفت، گفت: «که اگر به ریاست جمهوری برگزیده شود؛ هرکاری را که از دستش برآید خواهد کرد تا ایران به سلاح اتمی دست نیابد». وی همچنین ایران را بزرگترین خطر برای اسرائیل و همچنین آرامش و ثبات در منطقه خاورمیانه خواند و گفت: «خطر ایران، شدید و واقعی است و هدف من این خواهد بود که این خطر را از پیش پا بردارم». وی همچنین «اورشلیم» را پایتخت تقسیم‌ناشدنی اسرائیل خواند.
-اولین سخنرانی رسمی اوباما
باراک اوباما اولین بار با ایراد سخنرانی در گردهمایی حزب دموکرات آمریکا در سال ۲۰۰۴ مورد توجه قرار گرفت. اوباما در این سخنرانی، که «جسارت امید» نام داشت، با تکیه بر زندگی و تاریخچه شخصی خودش به صحبت درباره آرمان‌های آمریکا پرداخت. چند ماه پس از این سخنرانی بود که اوباما به چهره مورد توجه رسانه ها در واشنگتن تبدیل شد که دو کتاب نیز به نام خود منتشر کرده‌بود، اولی «رویاهایی از پدرم» که نه سال پیش از وارد شدن به مجلس سنا نوشته شده و متشکل از خاطرات او بود. دومی «جسارت امید: اندیشه‌هایی در بازپس‌گیری رویای آمریکایی» که بیانگر افکارش راجع به تاریخ و وضعیت کنونی ایالات متحده‌است.
-شخص سال مجله تایم
مجله تایم که در آخرین شماره هر سال خود چهره، گروه، یا موضوعی را به عنوان شخص سال برمی‌گزیند در آخرین شماره سال ۲۰۰۸، باراک اوباما رئیس جمهور منتخب ایالات متحده را به عنوان شخص سال برگزید. این مجله باراک اوباما را به خاطر داشتن اعتماد به نفس جهت ترسیم آینده‌ای روشن و جاه طلبانه در روزگاری تیره و تار و همچنین به این علت که وی توانست به رغم تجربه کم با فائق آمدن بر دو نامزد قدرتمند و نیز تبعیض‌های نژادی به عنوان چهل و چهارمین رئیس جمهور ایالات متحده آمریکا و نخستین رییس جمهور سیاه پوست این کشور انتخاب شود مستحق دریافت این عنوان دانست.
-انتخاب به عنوان نماینده حزب دموکرات
باراک اوباما به عنوان اولین سیاهپوست در تاریخ کشور آمریکا که در پی یک مبارزه انتخاباتی طولانی بر رقیبش هیلاری کلینتون پیروز شده بود؛ به عنوان نماینده حزب دموکرات در انتخابات سال ۲۰۰۹ انتخاب گردید. سرانجام در تاریخ ۷ ژوئن سال ۲۰۰۸، تنها رقیبش هیلاری کلینتون از رقابت دست کشید و گفت: «به طور کامل از آقای اوباما حمایت می‌کنم.»
-رقابت با مک کین
پس از پایان انتخابات اولیه در حزب دمکرات و پیروزی اوباما، رقابت او با مک کین برای رسیدن به کرسی ریاست جمهوری آغاز شد. رجان مک کین اوباما را به بی تجربگی در سیاست خارجی متهم کرد. در نقطه مقابل اوباما در اظهار نظری مک کین را جیره خوار شرکت‌های نفتی دانست ولی توکر بوندز، سخنگوی مک کین با رد این اظهارات اعلام کرد که این سناتور اوباما بود که به لایحه انرژی بوش – چنی که معاهده‌ای پرسود برای کمپانی‌های نفتی بود رأی مثبت داد و نه جان مک کین. در اوت ۲۰۰۸ باراک اوباما جوزف بایدن را به معاونت خود در این رقابت انتخاباتی برگزید.
-پیروزی در انتخابات ریاست جمهوری
بارک اوباما در انتخابات ریاست جمهوری آمریکا که در ۴ نوامبر ۲۰۰۸ برگزار شد، با کسب ۳۶۵ رأی الکترال رقیب خود مک کین را که ۱۷۳ کارت الکترال را به دست آورده بود، شکست داد و به پیروزی رسید. اوباما ۵۲٫۹٪ و مک کین ۴۵٫۷٪ از کل آراء را به دست آوردند و از ۵۰ ایالت آمریکا، در ۲۸ ایالت اوباما و در ۲۲ ایالت مک کین پیروز شد.
دوران ریاست جمهوری باراک اوباما از ۲۰ ژانویه، ساعت ۱۲ ظهر به وقت شرق آمریکا آغاز شد. در کابینه وی جوزف بایدن به عنوان معاون اول و رام امانوئل به عنوان ریاست کارکنان کاخ سفید و هیلاری کلینتون به سمت وزیر امور خارجه انتخاب شدند.
-برنده جایزه صلح نوبل
در سال ۲۰۰۹، کمیته نروژی صلح نوبل به علت «تلاش فوق‌العاده برای تقویت دیپلماسی بین‌المللی و ترغیب به همکاری میان مردم» جایزه صلح نوبل سال را به باراک اوباما اهدا کرد.
پیش از اوباما دو رئیس جمهور دیگر آمریکا این جایزه را در زمان ریاست جمهوری خود دریافت کرده بودند ولی اوباما اولین رئیس جمهوری آمریکاست که در اولین سال ریاست جمهوری این جایزه را دریافت کرده‌است. اهدای این جایزه باعث برانگیخته شدن واکنش‌های حمایتی و انتقادی از سوی برخی رهبران جهان شد.
این جایزه از سوی بسیاری از مردم نیز بی ارزش خوانده شده و گفته میشد باراک اوباما در مدت کوتاه ریاستش کاری انجام نداده که بخواهد جایزه ای دریافت کند.
-اعتیاد باراک اوباما به ماریجوانا
در آستانه انتخابات ریاست جمهوری آمریکا کتاب جدیدی با عنوان «داستان باراک اوباما» نوشته دیوید مارانیس در آمریکا منتشر شد. این کتاب آشکار کرد که باراک اوباما در دوران جوانی و دانشجویی خود، معتاد به مواد روانگردان ماریجوانا بوده است. به گزارش زندگی به نقل از«الجزیره»: «درحالی که تنها چندماه از انتشار خبر اعتیاد باراک اوباما، رئیس جمهور آمریکا به سیگار و دخانیات می گذرد که انتشار خبر اعتیاد او با مواد روانگردان ماریجوانا جنجال جدیدی به راه انداخت.»
براساس این گزارش، دیوید مارانیس، نویسنده مشهور آمریکایی و برنده جایزه “پولیزر” در این کتاب آورده است که رئیس جمهور آمریکا در اوان جوانی و دوره دانشجویی علاقه زیادی به مصرف ماریجوانا نشان می داد. مارانیس می گوید که اوباما، در آن زمان عضو گروهی به نام “چوم گانگ” بود. گروه “چوم گانگ” از بین جوانان معتاد به ماریجوانا و دیگر مواد مخدر و روانگردان عضو گیری می کرده است.
مارانیس ادامه می دهد که با این وجود اعضای جوان گروه “چوم گانگ” بعد از آن، همه از گروه خارج شده و زندگی خود را بهبود بخشیدند و فرد قاچاقچی که بین اعضای گروه، مواد مخدر توزیع می کرد نیز به شدت مورد حمله قرار گرفت و کشته شد.
لازم به ذکر است که اوباما پیش از این نیز به مصرف ماریجوانا اعتراف کرده بود، اما دیوید مارانیس نویسنده کتاب “داستان اوباما” به دقت این دوره از زندگی رئیس جمهور آمریکا را شرح داده است.
به اعتقاد کارشناسان انتشار خبر اعتیاد اوباما به ماریجوانا، همچنین حمایت او از همجنس گرایان نشان دهنده این بود که اوباما برای جذب آرای مردم آمریکا متوسل به تمام راههای اخلاقی و غیراخلاقی شد تا همچنان قدرت خود را حفظ کند.
-اعترافات دیرهنگام اوباما در مورد ایران
حجت الاسلام حسن روحانی رئیس‌جمهور اسلامی ایران دوم مهر ۱۳۹۲ در اجلاس شصت و هشتم مجمع عمومی سازمان ملل در نیویورک حضور یافت. درست ۸ سال پیش از این، مجمع عمومی سازمان ملل میزبان سخنرانی محمود احمدی‌نژاد به عنوان رئیس جمهور برای اولین بار بود. در جلسه شصت ام مجمع عمومی سازمان ملل، رئیس جمهور آمریکا جرج بوش بود که بیش از چهار سال از ریاست جمهوری اش می گذشت و طبق روال پیش از سخنرانی رئیس جمهور وقت ایران پشت تریبون قرار گرفت.
بوش در سخنرانی خود در سازمان ملل، با تهدیدات و هیجانات آن روزها پیرامون برنامه صلح آمیز هسته ای ایران هماهنگ کرد و با متهم کردن تلویحی ایران، هشدار جدی به کشورمان را از جامعه جهانی طلب کرد.
محمود احمدی نژاد نیز به عنوان رئیس جمهور وقت ایران با بیان اینکه «ایران قربانی سلاح کشتار جمعی است و بر اساس مبانی دینی حرکت به سمت سلاح هسته ای را جایز نمیداند» موضوع سلاح های کشتار جمعی و تسلیحات هسته ای را مورد حمله قرار داد.
اما اوباما در مجمع شصت و هشتم، اعتراف هایی دیرهنگام درباره ایران و برنامه هسته‌ای اش انجام داد و حرف های متفاوتی با اظهارات ۸ سال پیش بوش زد. رئیس جمهور آمریکا در بخشی از سخنرانی خود به مساله بکارگیری تسلیحات کشتار جمعی اشاره و سابقه کاربرد این سلاح ها در گذشته علیه ایران را یادآور شد و هزاران ایرانی را قربانی سلاح های شیمیایی خواند.
اوباما در بخش دیگری از اظهارات خود درباره برنامه هسته ای ایران به فتوای رهبر معظم انقلاب مبنی بر حرمت استفاده از سلاح هسته ای و کشتار جمعی اشاره کرد و همچنین بر حق ایران در مورد دستیابی به فناوری صلح آمیز هسته ای تأکید کرد.
بیوگرافی هیلاری کلینتون + تصاویر
بیوگرافی و زندگینامه هیلاری کلینتون +عکس
| ۶۷مین وزیر امور خارجه ایالات متحده | |
|---|---|
| مشغول به کار ۲۱ ژانویه ۲۰۰۹ – ۱ فوریه ۲۰۱۳ |
|
| رئیس‌جمهور | باراک اوباما |
| پس از | کاندالیزا رایس |
| پیش از | جان کری |
| سناتور ایالات متحده از |
|
| مشغول به کار ۳ ژانویه ۲۰۰۱ – ۲۱ ژانویه ۲۰۰۹ |
|
| بانوی اول ایالات متحده | |
| مشغول به کار ۱۹۹۳ – ۲۰۰۱ |
|
| رئیس‌جمهور | بیل کلینتون |
| پس از | باربارا بوش |
| پیش از | لورا ولش بوش |
| بانوی اول ایالت آرکانزاس | |
| مشغول به کار ۱۹۸۳ – ۱۹۹۲ |
|
| اطلاعات شخصی | |
| تولد | هیلاری دایان رودهام کلینتون ۲۶ اکتبر ۱۹۴۷ (۶۶ سال) شیکاگو، ایلینوی |
| ملیت |  ایالات متحده آمریکا |
| حزب سیاسی | دموکرات |
| همسر | بیل کلینتون |
| فرزندان | چلسی ویکتوریا |
| پیشه | ، سیاستمدار |
| دین | متدیست |
| امضاء |  |
| وب‌گاه | www.state.gov |
| رقابت درون حزبی برای نامزدی مقام ریاست جمهوری ایالات متحده آمریکا در انتخابات ریاست جمهوری ۲۰۰۸ آمریکا | |
بیوگرافی هیلاری کلینتون
هیلاری رودهام کلینتون (به انگلیسی: Hillary Rodham Clinton) (زاده ۲۶ اکتبر ۱۹۴۷ در ایالت ایلینوی) (نام تولد: هیلاری دایان رودهام) وزیر سابق امور خارجهٔ آمریکا در کابینه اول باراک اوباما و همسر بیل کلینتون، چهل و دومین رئیس جمهور ایالات متحده آمریکا و بانوی اول ایالات متحده از سالهای ۱۹۹۳ تا ۲۰۰۱ بوده‌است. است.
او از سوی مجلهٔ فوربس به عنوان پنجمین زن قدرتمند جهان در سال ۲۰۱۲ انتخاب شد.[۱]
زندگینامه
وی فرزند نخست دروتی و هیو رودهام بود. هیلاری و برادرانش تونی وهیو در بریج پارک در حومه شهر شیکاگو در ایالت ایلینوی رشد یافت.
بعد از پایان تحصیلات در کالج ولزلی در رشته علوم سیاسی درسال ۱۹۶۹ وارد مدرسه حقوق دانشگاه ییل شد، و در این مکان برای نخستین بار با بیل کلینتون آشنا شد. او در سال ۱۹۷۳ دکترای حقوق را از همین دانشگاه دریافت کرد.
بعد از مدتی در آرکانزاس در کنار بیل کلینتون که فعالیت زیادی را برای تبدیل شدن به یک سیاستمدار حرفه‌ای آغاز کرده بود مشغول شد.
بیل کلینتون و هیلاری در سال ۱۹۷۵ با هم ازدواج کردند. هیلاری در سال ۱۹۷۶ عضو هیئت علمی دانشکده حقوق دانشگاه آرکانساو همچنین عضو موسسه حقوقی (Rose law) شد.
در سال ۱۹۷۴ در اوج رسوایی واترگیت، هیلاری به عنوان دستیار کمیتهٔ قضایی کاخ سفید که پیرامون ریچارد نیکسون تحقیق می‌کرد مشغول کار شد.
در سال ۱۹۸۰ بیل و هیلاری صاحب دختری به نام چلسی شدند.
در این موقع همسرش بیل کلینتون به عنوان دادستان کل و بعد از مدتی فرماندار آرکانزاس انتخاب شد هیلاری به مدت ۱۲ سال بانوی اول آرکانزاس بود. او همچنین هوادار سرسخت تامین رفاه برای کودکان و آموزش و پرورش مناسب و استاندارد بود.
با انتخاب بیل کلینتون به عنوان ریاست جمهوری، هیلاری، بانوی اول کشور شد. او همچنان فعالیت‌های عام‌المنفعهٔ خود را ادامه داد در سال ۱۹۹۳ مسئول گروه ویژه با نام (Health Care Reform) که وظیفه اصلاحاتی را در بخش سلامت جامعه را بر عهده داشت انتخاب شد.
در سال ۲۰۰۰ هیلاری کلینتون به عنوان سناتور ایالت نیویورک انتخاب شد او یکی از اولین زنان منتخب در مجلس سنای ایالات متحده آمریکا بود.
خانم هیلاری از سال ۱۹۹۳ تا ۲۰۰۱ صاحب‌خانهٔ کاخ سفید و بانوی نخست ایالات متحده بود. پیش از آن وی سمت بانوی نخست ایالت آرکانزاس را نیز داشت و در آن ایالت وکیلی مهم به شمار می‌رفت.
وی از اعضای میانه‌روی حزب دموکرات ایالات متحده آمریکا است.
هیلاری کلینتون پس از یک مبارزه انتخاباتی درون حزبی که ۱۸ ماه به طول انجامید، در تاریخ ۷ ژوئن ۲۰۰۸ اعلام کرد که به تلاش‌های خود برای احراز سمت اولین رئیس جمهور زن آمریکا پایان داده است و از باراک اوباما برای احراز مقام ریاست جمهوری ایالات متحده آمریکا حمایت کرد.[۲][۳]
در اول دسامبر سال ۲۰۰۸ باراک اوباما به طور رسمی هیلاری کلینتون را به عنوان وزیرخارجه دولت خود معرفی کرد[۴]
کلینتون در یکی از مصاحبه‌های خود با بی بی سی فارسی و صدای امریکا به حمایت ایالات متحده از تجمعات سیاسی داخلی ایران پرداخت و گفت: «از درون جنبش اعتراضی این صدا شنیده میشد که امریکا باید مواظب باشد که طوری عمل نکند که عامل و حامی اصلی این جنبش جلوه کند چون اعتبار جنبش و امنیت هواداران آن به خطر می‌افتد. مثلاً در لیبی، مخالفان قذافی اعلام کردند که از هرگونه حمایت خارجی استقبال می‌کنند و ما هم حمایت کردیم، اما رهبران اعتراضات ایران چنین استقبالی نمی‌کردند.”
وی در سفر ماه می ۲۰۰۹ پرزیدنت اوباما به خاورمیانه در بازدید از مسجدی در مصر با احترام به فرهنگ اسلامی، روسری به سر کرد.
بستری شدن در بیمارستان
او در روز ۳۱ دسامبر ۲۰۱۲ در بیمارستان پِرزبیترین نیویورک به دلیل عارضه لخته خونی بستری شد. او هم چنین اواسط ماه دسامبر هنگامی که در خانه تنها بود به دلیل درمان یک ویروس معده دچار بیهوشی شد. درمان وی روز ۱۳ دسامبر آغاز و از او خواسته شد تا سفر به آفریقای شمالی و خاورمیانه که برای هفته بعد از آن تنظیم شده بود را لغو کند. وی همچنین ناچار شد تا حضور در جلسه استماع کنگره برای بررسی حمله روز ۱۱ سپتامبر به دفتر دیپلماتیک آمریکا در بنغازی را لغو کند. این نشست قرار بود روز ۲۰ دسامبر برگزار شود.[۵] وی در تاریخ چهارشنبه ۱۴ دی ۱۳۹۱ نیز از بیمارستان مرخص شد. تیم پزشکان معالج وزیر خارجه آمریکا نسبت به روند بهبودی او ابراز خوشبینی کرده است.
کناره گیری از کار
هیلاری کلینتون روز جمعه اول فوریه ۲۰۱۳ به طور رسمی از سمت خود به عنوان وزیر خارجه آمریکا کناره گیری کرد. جان کری در کابینه جدید باراک اوباما جایگزین خانم کلینتون شده است. به گزارش آسوشیتدپرس، هیلاری کلینتون ساعاتی پیش از کناره گیری در نامه‌ای به باراک اوباما، رییس جمهوری آمریکا، از حمایت‌های وی تقدیر کرد. در مراسمی که در لابی اصلی وزارت خارجه آمریکا برگزارشد، هیلاری کلینتون با کارمندان و کارکنان این وزارتخانه خداحافظی کرد. هیلاری کلینتون در این مراسم گفت:«من به کارهایی که انجام داده‌ایم بسیار مفتخرم. البته ما در دوره زمانی بسیار پیچیده و خطرناکی زندگی می‌کنیم، همانطور که دیدیم دوباره همین امروز سفارت ما در آنکارا مورد حمله قرار گرفت.
آریل شارون +بیوگرافی
بیوگرافی آریل شارون
آریل ساموئل مردخای شرایبر معروف به آریل شارون (در عبری: אריאל שרון) در ۲۷ فوریه ۱۹۲۸ در روستای کفر ملال به دنیا آمد. وی فرزند یک لهستانی بود که پس از مهاجرت به قفقاز به کشاورزی مشغول شده بود و در نهایت به فلسطین نقل مکان کرد.
نام اصلی : آریل ساموئل مردخای شرایبر
تولد : ۲۷ فوریهٔ ۱۹۲۸
روستای کفر ملال، قیمومت فلسطین
ملیت : اسرائیل
حزب سیاسی : حزب کادیما
همسر : مارگالیت شارون – لی لی شارون
پیشه : سیاستمدار
دین : یهودیت
زندگی
در سال ۱۹۴۲، زمانی که فقط ۱۴ سال داشت به گروه هاگانا پیوست. گروه هاگانا در آن زمان اقدامات متعددی را برای خارج کردن فلسطینیان از خانه‌ها و زمین‌هایشان طراحی و پیاده سازی کرده بود و در صورت بروز مخالفت، مخالفین را به قتل می‌رساند. اینگونه گروه‌ها پس از تأسیس دولت، اولین هسته‌های ارتش اسرائیل را تشکیل دادند.
شارون در سال ۱۹۴۷ به عضویت پلیس شهرک‌های یهودی نشین در آمد،سپس در بیست سالگی در جنگ ۱۹۴۷ شرکت کرد و سمت فرماندهی پیاده نظام را در بخش اسکندریه بدست آورد و در پی این جنگ از ناحیه شکم مجروح گردید.
در آغاز سال ۱۹۴۹ فرماندهی یک گروهان پیاده را بر عهده گرفت و در سال ۱۹۵۱ افسر فرماندهی گردان اطلاعات مرکزی شد. در سال ۱۹۵۲ وی از فرمانده ستاد ارتش در خواست تشکیل یک گردان نظامی از زندانیان محکوم به مرگ را کرد، این مسئله به دلیل ناآشنایی این افراد با فنون نظامی تا حدودی برای رئیس ستاد غیر قابل قبول بود اما با اصرار شارون این مسئله را پذیرفت. شارون نام این گردان را ۱۰۱ نامید و به عنوان اولین عملیات نظامی خود به روستای مرزی القبیه حمله کرد که پیامد آن کشته شدن ۶۹ فلسطینی و ویرانی ۴۱ منزل مسکونی بود.
شارون در همان سال ۱۹۵۲ در دانشگاه عبری اورشلیم تحصیلات خود را در رشته تاریخ و مسائل خاورمیانه آغاز کرد و سپس برای تکمیل تحصیلاتش به دانشکده حقوق در دانشگاه تل‌آویو رفت.
وی در سال ۱۹۶۴ تصمیم گرفت برای ادامه تحصیل به فرانسه برود تا در رشته علوم سیاسی تحصیل کند.
فعالیت‌های نظامی
آریل شارون اولین یگان نیروهای فوق ویژه تکاوران نیروهای دفاعی اسرائیل را در سال ۱۹۵۳ میلادی با نام یگان ۱۰۱ پایه گذاری و تأسیس نمود، ولی هرگز در یگان سایرت متکل عضویت نداشت.
آریل شارون در سال ۱۹۵۶ سمت فرماندهی تیپ زرهی ارتش را برعهده گرفت و توانست گذرگاه (المتیله) را به تصرف خود در آورد. شارون تا سال ۱۹۶۴ در سمت فرماندهی تیپ ابقاء شد، اما دراین مدت اختلافات زیادی با رؤسای خود در آن موقع از آن جمله موشه دایان که ریاست ستاد ارتش را به عهده داشت، پیدا کرد. سرانجام آریل شارون، پس از بازگشت از فرانسه از سال ۱۹۶۵ تا ۱۹۶۹ فرماندهی ارتش شمال را به عهده گرفت و پس از گذراندن یک دوره آموزشی در انگلیس و ارتقاء به درجه سرلشکری، از سال ۱۹۶۹ تا ۱۹۷۳ فرماندهی ارتش جنوب را عهده‌دار شد.
پس از پیروزی اسرائیل در جنگ شش روزه و شکست همزمان شش کشور عربی، از ارتش استعفا داد و وارد صحنه سیاست شد. شارون در اولین انتخابات پارلمانی از سوی حزب (لیکود) توانست عضویت کنیست را بدست بیاورد. در سال ۱۹۷۵ اسحاق رابین نخست وزیر وقت اسرائیل وی را به عنوان مشاور نظامی خود انتخاب کرد.
در انتخابات سال ۱۹۷۷، شارون در راس فهرست نامزدهای مستقل، به کنست راه پیدا کرد. مناخیم بگین در این دوره او را به سمت وزیر کشاورزی و شهرک سازی منصوب کرد.
جنگ ۱۹۸۲ لبنان و کشتار صبرا و شتیلا
در جریان جنگ ۱۹۸۲ لبنان، زمانی که شارون وزیر دفاع بود، بین ۱۶ تا ۱۸ سپتامبر کشتار صبرا و شتیلا رخ داد. بین ۸۰۰ تا ۳۵۰۰ غیرنظامی فلسطینی در اردوگاههای پناهندگان صبرا و شتیلا توسط میلیشیاهای مسیحی مارونی فالانژ لبنانی کشته شدند. رییس امنیتی میلیشیای فالانژ، الی هوبیکا، فرمانده عملیانی شبه نظامیانی بود که وارد کمپها شدند و فلسطینیان را کشتند. فالانژها به آنجا فرستاده شده بودند تا آنجا را در حالی که اسرائیلی‌ها آن را محاصره کرده بودند از رزمندگان ساف پاکسازی کنند. این کشتارها منجر شد که برخی شارون را «قصاب بیروت» بخوانند. اسوسییتد پرس در گزارشی اعلام کرد: «وزیر دفاع آریل شارون کشتارها را به ساف مربوط کرد و گفت این نمادی از قتلهای تروریستی سازمانهای تروریستی و حامیان آن است».
آریل شارون در سپتامبر ۱۹۹۹، به دنبال کناره گیری نتانیاهو از رهبری حزب لیکود، رهبری این حزب را برعهده گرفت. او سپس در سپتامبر سال ۲۰۰۰، با حضور در مسجد الاقصی موجب خشم مسلمانان و درگیری‌های خونین میان فلسطینیان و نظامیان اسرائیلی و در نتیجه شروع انتفاضه الاقصی شد.
وی در دسامبر ۲۰۰۰، به عنوان نامزد حزب لیکود برای تصدی نخست وزیری معرفی شد و قول داد در صورت انتخاب، کار فلسطینیان را در ۱۰۰ روز تمام کند و موقعیت اسرائیل را در منطقه تثبیت کند.
شارون سرانجام در ششم فوریه ۲۰۰۱ توانست به بالاترین مقام در اسرائیل یعنی سمت نخست وزیری دست یابد.
در زمان نخست وزیری وی، رهبران نظامی فلسطینی همچون «شیخ احمد یاسین»، «رنتیسی» در عملیات‌های کماندویی به قتل رسیدند.
شارون در این زمان کوشید تا با اجرای پروسه دیوار حائل، به عملیات‌های انتحاری در فلسطین خاتمه دهد.
آریل شارون در سال ۲۰۰۵ میلادی، دستور تخلیه نوار غزه را صادر کرد. در اکتبر سال ۲۰۰۵ و در پی اعتراضات شدید راستگرایان برای خروج از غزه و بروز اختلاف در کابینه وی، شارون از حزب لیکود کناره گیری کرد.
وی در اولین اظهاراتش پس از کناره‌گیری از حزب لیکود، اعلام کرد، حزب جدیدش موسوم به «کادیما» در جهت ترسیم مرزهای دائمی بین اسرائیل و فلسطینیان تلاش خواهد کرد و دیگر طرحی برای عقب‌نشینی یکجانبه از سرزمین‌های اشغالی ندارد.
بیماری شارون
وی از روز ۵ ژانویه سال ۲۰۰۶ به دلیل سکته مغزی سنگین در بیمارستان بستری شد و ادارهٔ کلیه امور نخست وزیری اسرائیل به ایهود المرت معاون نخست وزیر واگذار شد. شارون از آن زمان تاکنون در وضعیت شبه کما به سر می‌برد و از طریق سرم تغذیه می‌شود. هرچند پزشکان از او قطع امید کرده و از خانواده او خواسته‌اند تا او به طور طبیعی بمیرد اما خانواده او همچنان خواستار انجام اقدام‌های لازم برای زنده ماندن او و انتقال او به خانه شخصیش هستند. شارون هشیاری محدودی دارد و به برخی محرک‌ها پاسخ می‌دهد. در سال ۲۰۱۱ او برای مدت کوتاهی به خانه‌اش منتقل شد. پسر شارون در اکتبر همین سال گفت که پدرش در هنگام حرف زدن او انگشتش را تکان می‌دهد اما نشانه‌ای از بهبودی در او دیده نشده است.
آریل شارون
زندگینامه آریل شارون
بیوگرافی آریل شارون
بنیامین نتانیاهو +بیوگرافی
بیوگرافی بنیامین نتانیاهو
بنیامین «بی‌بی» نتانیاهو (به عبری: בִּנְיָמִין “ביבי” נְתַנְיָהוּ) (زادهٔ ۲۱ اکتبر ۱۹۴۹ در تل آویو) نخست‌وزیر کنونی اسرائیل (از ۱۸ ژوئن ۱۹۹۶ تا ۶ ژوئیه ۱۹۹۹ و از ۱ آوریل ۲۰۰۹ تاکنون) و رهبر کنونی حزب لیکود است. وی تنها نخست‌وزیر تاریخ اسرائیل است که پس از تأسیس این کشور به دنیا آمده است.
تولد :۲۱ اکتبر ۱۹۴۹
تل آویو, اسرائیل
ملیت : اسرائیلی
حزب سیاسی : لیکود
همسر
میریام وایزمن (ازدواج ۱۹۷۲–طلاق ۱۹۷۸(
فلور کیتس (ازدواج ۱۹۸۱–طلاق ۱۹۸۴)
سارا بن آرتزی (ازدواج ۱۹۹۱)
خانواده:
بنزیون نتانیاهو (پدر)
یوناتان نتانیاهو (برادر)
ایدو نتانیاهو (برادر)
فرزندان :۳
محل اقامت : اورشلیم, اسرائیل
محل تحصیل : مؤسسه فناوری ماساچوست
دین : یهودی سکولار
وب‌گاه : www.netanyahu.org.il
وفاداری : اسرائیل
خدمت/شاخه : نیروهای دفاعی اسرائیل
سالهای خدمت : ۱۹۶۷–۱۹۷۳
درجه : کاپیتان
یگان : سایرت متکل
رزم‌ها/جنگ‌ها : جنگ استنزاف, جنگ یوم کیپور
نتانیاهو در اوت ۲۰۰۵ در اعتراض به طرح خروج شهرک‌نشینان اسرائیلی از غزه از پست خود در وزارت دارائی اسرائیل استعفا داد و از کابینه آریل شارون خارج شد. او در اوت ۲۰۰۶ دوباره به ریاست حزب لیکود رسید.
زندگی
بنیامین نتانیاهو در سال ۱۹۴۹ میلادی در شهر تل آویو متولد شد. مادر او زیلا و پدر او پروفسور بنزیون نتانیاهو است. او در اورشلیم بزرگ شده است، و خانواده او بین سالهای ۱۹۵۶ تا ۱۹۵۸، و دوباره بین ۱۹۶۳ تا ۱۹۶۷، مدتی در ایالت متحده آمریکا زندگی کردند.
در سال ۱۹۶۷ به اسرائیل بازگشت و به عضویت در یگان تکاوری فوق ویژه ستاد کل فرماندهی و عملیات ارتش اسرائیل به نام یگان سایرت متکل پیوست. او دوباره در سال ۱۹۷۲ به آمریکا بازگشت و تحصیلات خود را در مؤسسه فناوری ماساچوست آغاز کرد.
هنگامی که یوم کیپور در سال ۱۹۷۳ آغاز شد، او به اسرائیل بازگشت و به نیروهای جنگنده کانال سوئز و ارتفاعات جولان پیوست. پس از اتمام جنگ، به بوستون بازگشت و کارشناسی خود در رشته معماری را به پایان رساند، کارشناسی ارشد در رشته مدیریت اجرایی دریافت کرد،و سپس به تحصیل علوم سیاسی در دانشگاه هاروارد پرداخت.
در طی سال‌هایی که در بوستون تحصیل می‌کرد، با همسر اولش میریام ملاقات کرد و با او ازدواج کرد و فرزند اول خود به نام «نوا» را به دنیا آوردند. پس از فارغ‌التحصیلی از هاروارد، در یک دفتر مشاوره مالی مشغول به کار شد، و همچنین به فعالیت‌های اطلاعاتی اسرائیل در آمریکا پرداخت.
یوناتان، برادرش که از فرماندهان عملیاتی یگان ویژه سایرت متکل بود، در تاریخ ۴ ژوئیه ۱۹۷۶ میلادی و در جریان عملیات آزادسازی مسافران اسرائیلی هواپیمایی فرانسه که توسط چریک‌های فلسطینی به گروگان گرفته شده و به اوگاندا منتقل شده بودند، کشته شد. وی از قهرمانان ملی در اسرائیل به شمار می‌رود.
تحصیلات
بنیامین نتانیاهو دارای مدرک کارشناسی در رشته معماری و کارشناسی ارشد در مدیریت اجرایی از دانشگاه‌ام‌آی‌تی است. وی مدرک دکترای خود را از هاروارد در رشته علوم سیاسی کسب کرده است.
مواضع نسبت به اختلاف اسرائیل و فلسطین
بنیامین نتانیاهو، وعده‌های انتخاباتی متعددی را در راستای انتخابات سراسری اسرائیل (۲۰۰۹) داد. از آن‌جمله، وی در دیدار از شهر اشکلون وعده داد که در صورت دستیابی به مقام نخست‌وزیری اسرائیل، حکومت حماس در نوار غزه را سرنگون خواهد کرد.
شهرک‌های یهودی‌نشین
بنیامین نتانیاهو همچنین وعده داده است تا «رشد طبیعی شهرک‌های یهودی‌نشین در کرانه باختری رود اردن را ادامه دهد، با برچیدن شهرک‌ها مخالفت کند، از دادن امتیاز درباره تقسیم اورشلیم به فلسطینی‌ها خودداری ورزد و سرانجام اینکه به توافقات پشت‌پرده دولت‌مردان سابق اسرائیل با حکومت خودگردان فلسطین تعهدی نداشته باشد».
اظهار نظر درباره امکان بازگشت به مرزهای ۱۹۶۷
در ویدیویی که از نتانیاهو در سال ۲۰۰۱ بدون آگاهی خودش ضبط شده است، درباره معاهده اسلو می‌گوید: «قبل از انتخابات از من پرسیدند که آیا به معاهدات اسلو پایبند خواهم بود. من گفتم که خواهم بود، ولی … معاهدات را طوری تفسیر خواهیم کرد که از پیش‌تازی به سمت مرزهای ۶۷ جلوگیری کنم».
در سال ۲۰۱۱ در سخنرانی که درباره کنگره آمریکا انجام داد، نتانیاهو بازگشت به مرزهای ۱۹۶۷ را رد کرد.او آمادگی اسرائیل را برای «سازش‌هایی دردناک» جهت دستیابی به صلح با فلسطینیان اعلام کرد. نتانیاهو همچنین با تقسیم اورشلیم (بیت‌المقدس) و حق بازگشت آوارگان فلسطینی و خانواده‌هایشان مخالفت کرد. نتانیاهو گفت که اسرائیل آماده است شماری از آبادی‌های مناقشه‌برانگیز یهودی‌نشین در کرانه‌ی باختری رود اردن را واگذار کند، ولی چند آبادی نیز به خاک اسرائیل منضم خواهند شد.
کشور مستقل فلسطینی
در تاریخ ۱۴ ژوئن ۲۰۰۹ میلادی، بنیامین نتانیاهو، در سخنرانی در دانشگاه تل‌آویو برای اولین بار با تشکیل کشور مستقل فلسطینی به طور مشروط موافقت کرد. او بازگشت آوارگان فلسطینی را منتفی و اورشلیم را پایتخت واحد و ابدی اسرائیل دانست و غیرنظامی‌شدن مناطق فلسطینی و به رسمیت‌شناختن اسرائیل، به عنوان یک دولت یهودی از سوی فلسطینی‌ها را پیش‌شرط موافقت با تشکیل کشور فلسطینی دانست.
مواضع نسبت به ایران
بنیامین نتانیاهو از مخالفین سرسخت دستیابی ایران به سلاح هسته‌ای است و آن را مهمترین تهدید برای موجودیت و امنیت اسرائیل قلمداد می‌کند.
در پی اعتراضات مردمی اصلاح طلبان نسبت به نتایج اعلام‌شده در دهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری ایران، بنیامین نتانیاهو «شجاعت باورنکردنی» هواداران اپوزیسیون در ایران را مورد ستایش قرار داد و تصریح کرد که مردم دلیر ایران، چهرهٔ واقعی ایران را به نمایش گذاشته‌اند.
سخنرانی در مجمع عمومی سازمان ملل متحد در سال ۲۰۱۲
محور اصلی سخنان نتانیاهو در مجمع عمومی سازمان ملل در سال ۲۰۱۲ ایران و برنامه هسته‌ای ایران بود. در این سخنان او گفت: «برای فهمیدن اینکه دنیا در صورت مسلح شدن ایران به انرژی هسته‌ای چه وضعی خواهد داشت، تنها وضع دنیا را در صورت مسلح شدن القاعده به انرژی هسته‌ای تصور کنید».
در ادامه سخنی از اکبر هاشمی رفسنجانی را نقل قول کرد و گفت «به حرف های آیت الله رفسنجانی گوش بدهید من نقل قول می کنم ایشان گفته است که استفاده از یک بمب اتم علیه اسرائیل همه چیز اسرائیل را ازبین می برد ولی فقط به دنیای اسلام ضربه خواهد زد. رفسنجانی گفت: فکر کردن به چنین چشم اندازی غیر منطقی نیست. این مطلب از طرف یکی از میانه روهای ایرانی عنوان شده است. آدم شوکه می شود».
او سپس خط قرمزی برای برنامه هسته‌ای ایران تعیین کرد. نتانیاهو که تصویری از یک بمب فرضی را به حاضرین نشان داد و گفت که ساختن بمب اتم سه مرحله دارد. مرحله اول که هفتاد درصد راه است ایجاد اورانیوم غنی‌سازی شده با درصد کم به مقدار کافی است، که ایران این مرحله را تمام کرده است. مرحله دوم که پایان آن نود درصد راه است ایجاد اورانیوم غنی‌سازی شده با درصد بالا به مقدار کافی است. سپس او با ماژیک قرمز رنگی خط قرمزی رسم کرد را در بخش نود درصد کشید و گفت اینجا خط قرمز ماست. او گفت خط قرمزها از جنگ جلوگیری می‌کنند.
پس از این سخنرانی افراد مختلفی تصویر نتانیاهو در حال کشیدن خط قرمز را ویرایش کردند و آن را در شبکه اجتماعی تویتر به سخره گرفتند.
مصاحبه بی‌بی‌سی فارسی با نتانیاهو
در ۵ اکتبر ۲۰۱۳ (۱۳ مهر ۱۳۹۲) نتانیاهو مصاحبه‌ای با بخش فارسی بی‌بی‌سی انجام داد. در این گفتگو درباره وضعیت آزادی در ایران گفت «اگر مردم ایران واقعا اختیاری داشتند، روحانی را به ریاست جمهوری انتخاب نمی‌کردند. شما ۷۰۰ کاندیدا داشتید. آنها ۷۰۰ کاندیدا را رد صلاحیت کردند و فقط یک درصد از آن تعداد را باقی گذاشتند که رقابت کنند».
سپس در ادامه گفت: «من فکر می‌کنم اگر مردم ایران آزاد بودند، شلوار جین می پوشیدند، به موسیقی غربی گوش می‌دادند و انتخاباتی آزاد می داشتند.» در واکنش به این سخن او، تعدادی از ایرانیان تصاویری از خود درحالی که شلوار جین پوشیده‌اند را در شبکه اجتماعی تویتر ارسال کردند.
روز بعد در ۶ اکتبر ۲۰۱۳، بی‌بی‌سی فارسی مصاحبه‌ای با عطاالله مهاجرانی در رابطه با سخنان نتانیاهو انجام داد.
مقایسه ایران با آلمان نازی
نتانیاهو که به شدت مخالف تلاش‌های ایران برای دستیابی به غنی‌سازی اورانیوم است عقیده دارد: «هم‌اکنون سال ۱۹۳۸ است و ایران همان آلمان است که به سرعت تلاش دارد خودش را به بمب‌های اتمی مسلح کند». نتانیاهو در کنفرانسی خبری در آوریل ۲۰۰۸ اظهار کرد که تنها یک تفاوت بین آلمان نازی و جمهوری اسلامی ایران وجود دارد و آن این است که اولی ابتدا وارد یک درگیری جهانی شد و سپس به دنبال تسلیحات اتمی رفت، در حالیکه دومی در ابتدا به دنبال تسلیحات اتمی است و هنگامی که بدان دست یابد، جنگی جهانی را آغاز خواهد کرد.
فعالیت‌های سیاسی
بنیامین نتانیاهو هم‌اکنون رهبر حزب راست‌گرای لیکود است. حزب لیکود به رهبری وی در انتخابات سراسری اسرائیل (۲۰۰۹) موفق به کسب ۲۷ کرسی، از پارلمان ۱۲۰ عضوی اسرائیل شد.
تشکیل دولت (۲۰۰۹)
در تاریخ ۲۰ فوریه ۲۰۰۹ میلادی، شیمعون پرس، رئیس‌جمهوری اسرائیل از بنیامین نتانیاهو، خواست تا در مقام نخست‌وزیر، دولت جدید اسرائیل را تشکیل دهد.
در تاریخ ۱ آوریل ۲۰۰۹ میلادی، بنیامین نتانیاهو، کابینهٔ جدید خود را به کنست معرفی کرد و با دریافت ۶۹ رای موافق، ۴۵ مخالف، ۱ رای ممتنع و ۵ غایب، موفق به گرفتن رای اعتماد برای دولت جدید اسرائیل شامل ۳۰ وزارتخانه شد.در دولت بنیامین نتانیاهو، ۲ وزیر زن و ۵ وزیر روسی‌الاصل حضور دارند.
کابینه اسرائیل در تاریخ ۱۶ فروردین ۱۳۸۸ (۵ آوریل ۲۰۰۹)، به پیشنهاد بنیامین نتانیاهو، عوزی آراد را به سمت رئیس شورای عالی امنیت ملی اسرائیل منصوب کرد.
تالیفات
(۱۹۸۱) تروریسم بین‌المللی: چالش‌ها و پاسخ
(۱۹۸۷) تروریسم: غرب چگونه می‌تواند پیروز شود
(۱۹۹۵) جنگ با تروریسم: چگونه دموکراسی‌ها می‌توانند بر تروریسم داخلی و بین‌المللی پیروز شوند
(۱۹۹۹) صلح پایدار: اسرائیل و جایگاه آن در بین ملل
بنیامین نتانیاهو
زندگینامه بنیامین نتانیاهو
بیوگرافی بنیامین نتانیاهو
بیوگرافی و زندگینامه بنیامین نتانیاهو +عکس